Η τηλεθέαση δεν αγιάζει τα μέσα

Ηταν μια συμπαθής πανυγηριώτισσα. Κρατούσε μαζί με άλλους συμπαθείς καλλιτέχνες το λάβαρο της λοκάλ μουσικής παράδοσης και υπηρετούσε το κιτς φολκλόρ με περηφάνια και ακεραιότητα.

Επί δεκαετίες η κ. Εφη Θώδη ήταν εκεί και όποιος ήθελε ήταν δίπλα της στα λαϊκά γλέντια που συνεπάγονται οι γάμοι και οι βαπτίσεις, ή απέναντί της, σε περίπτωση που θεωρούσε εαυτόν υπεράνω της «ουτιδανής» αυτής διασκέδασης.

Αν θυμάμαι καλά, ο πρώτος εντυπωσιακός εκτροχιασμός για την κ. Θώδη ήρθε όταν τραγούδησε live το “can’t take my eyes from you”, με το οποίο πέρασε στην όχθη της trash TV, όπως τόσες και τόσες μειωμένου καταλογισμού περσόνες που θαμπώθηκαν από τη δημοσιότητα, ακόμα και αν αυτή ήταν αρνητική.

Η τηλεόραση όμως είναι μπαμπέσικο μέσο και ό,τι δίνει το ζητά πίσω και μάλιστα με τόκο. Ετσι, τα τηλεοπτικά δελτία δεν χόρταιναν να κινηματογραφούν την κ. Θώδη σε νέες δοκιμές επί του ξένου ρεπερτορίου που σε συνδυασμό με την πελοποννησιακή προφορά της, έφτιαχναν ένα ιλαρό και άκρως τηλεοπτικό μίγμα.

Ορισμένοι ευφάνταστοι τηλεοπτικοί παραγωγοί όμως, δεν αρκέστηκαν σε αυτό. Την βρήκαν «μπόσικη» και την έκαναν καρνάβαλο. Την έντυσαν με φορεσιές, την κινηματογράφησαν στο νους, της ζήτησαν να τραγουδήσει όπερα και μύρια άλλα.

Αυτό το καλοκαίρι η κ. Θώδη δεν θα τραγουδήσει στα πανηγύρια της Πελοποννήσου. Γιατί δεν έχει πια την ψυχική υγεία να το κάνει.

Το άγος της ελληνικής τηλεόρασης στην υπόθεση δεν είναι ότι την «τρέλανε», ούτε ότι δεν αντιλήφθηκε ότι η τέτοιου τύπου έκθεση στην οποία την υπέβαλε της έκανε κακό. Στο φινάλε δε μπορεί κανείς να έχει τις γνώσεις και δεν υποχρεούται να έχει την ευαισθησία να καταλάβει πότε ένας άνθρωπος θα νοσήσει ψυχικά.

Το βδελυρό των «δελτίων ειδήσεων» της ελληνικής τηλεόρασης είναι ότι δεν δείλιασαν στιγμή όχι μόνο να βιντεοσκοπήσουν, αλλά και να σκηνοθετήσουν ακόμη τη ζωή ενός ανθρώπου που ήταν ήδη προφανώς ψυχικά άρρωστος. Δεν δίστασαν δηλαδή να καταγράψουν και να προβάλουν την έκπτωσή του- τουλάχιστον από τον κόσμο της καθημερινής λογικής.

Παίζει πολλά χρόνια αυτό το παιχνίδι η ελληνική τηλεόραση με τους συμπαθείς «τρελούς» που τραγουδούν, βρίσκουν συντρόφους, λένε τα παράπονά τους από τη ζωή και γενικώς εκτίθενται γεμίζοντας ώρες προγράμματος.

Κάποιος θα έσπαγε και θα φανέρωνε την αναλγησία των κυνηγών της τηλεθέασης. Συνέβη με την κ. Θώδη και αυτό είναι συμπτωματικό. Δεν είναι όμως μόνο οι εμφανίσεις αυτής για τις οποίες θα έπρεπε να ντρεπόμαστε ως τηλεθεατές.

Γιατί, ως γνωστόν, κάθε κοινωνία έχει (και) την τηλεόραση που της αξίζει.