Ατιμη επικαιρότητα που άλλους τους ανεβάζεις, και άλλους...

Είναι τελικά αυτή η άτιμη η επικαιρότητα, άδικη. Σκεφτόμουν την υπόθεση της υπουργού Εσωτερικών της Βρετανίας Τζάκι Σμιθ, που ζήτησε συγγνώμη από τον βρετανικό λαό γιατί οι ταινίες που «αγόρασε» ο σύζυγός της, προφανώς από την καλωδιακή τηλεόραση, χρεώθηκαν στον λογαριασμό της βρετανικής Βουλής.

Μάλιστα, η γυναίκα προθυμοποιήθηκε να εξηγήσει πως δεν είχε αντιληφθεί ότι το πακέτο υπηρεσιών για το Διαδίκτυο που διατηρεί συμπεριλαμβάνει και τηλεόραση. Η ίδια προθυμοποιήθηκε να επιστρέψει τα χρήματα, ενώ τόνισε πως αμέσως μόλις ανακάλυψε την εμπλοκή έσπευσε να μιλήσει με τους αρμόδιους ώστε να διευθετήσει το θέμα.

Πολλοί θεώρησαν λεπτομέρεια ότι δύο από τις ταινίες που νοικιάστηκαν- αγοράστηκαν ήταν αυτό που ο ελληνικός λαός αποκαλεί «light τσοντούλες». Και όντως, αν κάποιος δεν έχει «κίτρινη» διάθεση, δεν θα σταθεί καθόλου σε αυτό, μια που αποτελεί καθόλα νόμιμη (και ηθική) διαδικασία. Εδώ όμως υπεισέρχεται αυτή η άδικη επικαιρότητα που λέγαμε.

Στη συνείδηση του κοινού η κ. Σμιθ θα μείνει πάντα ως η πολιτικός που νοίκιαζε τσόντες και τις χρέωνε στο δημόσιο.

Κάτι παρόμοιο προβλέπω πως θα συμβεί με τον κ. Κακλαμάνη. Τι και αν, όπως μαθαίνω, σήμερα ο Δήμαρχος Αθηναίων απο κοινού με τον Πρόεδρο του Τεχνικού επιμελητηρίου ανακοίνωσαν μέτρα "οικολογικοποίησης" της Λεωφόρου Αλεξάνδρας με βύθιση του οδικού άξονα και δεντροφύτευση ενός μεγάλους αστικού πάρκου; 

Στη συνείδηση του κοινού θα μείνει πάντα ως ο πολιτικός που ξήλωσε τα 40 δέντρα στην Πατησίων για να κατασκευαστεί πάρκινγκ. 

Ως λογική μπορεί να μην φαίνεται όπωσδήποτε σωστή. Αλλά όπως συχνά λένε οι πολιτικοί, χωρίς να το πολυπιστεύουν, "θα μας κρίνει ο λαός".