Εμπρός της γης Συνασπισμένοι

Πείτε με ιστοριομανή, αλλά για χρόνια μου προκαλούσε απορία το πώς τα ποσοστά της συνθήκης της Γιάλτας, σύμφωνα με την οποία η αριστερά θα είχε μόνο 10% επιρροή στην Ελλάδα, μέσες- άκρες δεν έπαψαν ποτέ να ισχύουν.

Μπορεί απλώς να αποτελείσύμπτωση και όχι ιστορική μηχανορραφία, αλλά με την εξαίρεση την εκλογική αναμέτρηση των αρχών του ΄60- αν θυμάμαι καλά- όπου η ΕΔΑ βγήκε δεύτερο κόμμα, και λίγα χρόνια αργότερα οδηγηθήκαμε στη δικτατορία (δε μού είναι εύκολο να μην τα συνδέσω!) η αριστερά, ενωμένη ή όχι, δεν πέρασε παρά ελάχιστα το 10%. Κάποιες φορές μάλιστα ήταν και χαμηλότερα αυτού.

Όταν στις δημοσκοπήσεις του περασμένου καλοκαιριού ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιρνε κάτι 17άρια, απόρησα. 17+6 (του ΚΚΕ), λέω κάνει 23 και όχι 10. Τελικά όμως, τα πράγματα φαίνεται να έρχονται στα ίσα τους. Φρόντισαν μάλλον και οι ίδιοι για το σεβασμό της ιστορίας και είπαν να βγάλουν τα μάτια τους, ψαλιδίζοντας και τις τελευταίες (;) ελπίδες των εν Ελλάδι αριστερών για το ότι είναι δυνατόν να υπάρχει ενιαία αριστερή φωνή χωρίς να είναι σταλινική.

Τι υπάρχει πάντα στις διαφωνίες των αριστερών; «Βαθιές ιδεολογικές διαφορές» που σχετίζονται με «τη θέση και το μέλλον του κινήματος» (της επανάστασης, ντε), το με ποια μέσα επιτρέπεται να επιδιώξουν την εξουσία, αλλά και το τι πρέπει να κάνουν όταν βρεθούν σε θέση εξουσίας.

Να’ χαμε να λέγαμε δηλαδή.

Το εκνευριστικό είναι ότι αυτοί οι τύποι που κατηγορούν το δικομματισμό «ότι μυαλό δε βάζει» και τους ψηφοφόρους που ψηφίζουν ένα εκ των δύο μεγάλων κομμάτων ότι «δεν καταλαβαίνουν το συμφέρον τους», εμφανίζονται πιο στενόμυαλοι από οποιονδήποτε άλλον, επαναλαμβάνοντας τα ίδια λάθη ξανά και ξανά και ξανά.

Σε κανά 6μηνο θα θέλουν πάλι ο κόσμος να τους θεωρεί αξιόπιστη πολιτική πρόταση και εν δυνάμει εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Στο τέλος θα λέμε πάλι αν θα μπει ή όχι ο Συνασπισμός στη Βουλή.

Καλά μυαλά, παιδιά!