Πως θα βρουμε την υγεία μας;

Καλεσμένος του «Δημοσιογράφου» όπως αυτοαποκαλείται (του Μάκη, ντε) χθες, ήταν ένας άτυχος πατέρας που έχασε το νεογέννητο παιδί του, μια που το Τζάνειο το οποίο επελέγη από το ζεύγος για να γεννήσει η γυναίκα, δεν διέθετε θερμοκοιτίδα.

Εξακολουθούσε μάλιστα να μην διαθέτει θερμοκοιτίδα και μετά από επίμονο σχετικό αίτημα των θεραπόντων ιατρών και τις παρακλήσεις των γονέων, με αποτέλεσμα το βρέφος να μην καταφέρει να επιβιώσει.

Θυμήθηκα εξ αυτού, μια ιστορία που είχα ακούσει πριν από αρκετά χρόνια και που αφορούσε το πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Ηρακλείου Κρήτης. Πιθανότατα τα πράγματα να έχουν αλλάξει από τότε, αλλά νομίζω ότι η περίπτωση είναι ένα πολύ καλό δείγμα του πως λειτουργεί η υγεία στη χώρα μας.

Προ δεκαετίας, μια κυρία «του φιλοπτώχου», που λένε οι αγοραίοι για να περιγράψουν τις σύγχρονες και- η αλήθεια είναι- πιο οργανωμένες μορφές τις ελεημοσύνης, είχε βρεθεί στο Ηράκλειο, όπου διαπίστωσε την παντελή έλλειψη του νοσοκομείου εκεί σε θερμοκοιτίδες.

Εισηγήθηκε στην εύπορη οργάνωσή της την αγορά και τη δωρεά προς το συγκεκριμένο νοσοκομείο, αν θυμάμαι καλά, τεσσάρων θερμοκοιτιδών. Έτσι και έγινε.

Ένα περίπου χρόνο μετά την παράδοση των συσκευών μία εκ των φιλοπτώχων κυριών επισκέφθηκε το νοσοκομείο του Ηρακλείου για να δει, μεταξύ άλλων, τι είχαν απογίνει τα δωρηθέντα και πώς βελτίωσαν τη ζωή των φιλοξενουμένων στο ίδρυμα.

Επί τόπου ανακάλυψε ότι οι θερμοκοιτίδες ουδέποτε χρησιμοποιήθηκαν για το σκοπό που κατασκευάστηκαν, αφού στο νοσοκομείο δεν υπήρχε προσωπικό εξοικειωμένο με τη χρήση τους. Ωστόσο, προς έκπληξη της κυρίας, το ελληνικό δαιμόνιο ουδόλως είχε πτοηθεί από τη μικρή αυτή αναποδιά και είχε βρει τον τρόπο ώστε να μην πάει χαμένη η δωρεά.

Εντός των θερμοκοιτιδών, αντί για τον εκκολαπτόμενο ανθό του ελληνικού γένους, την απαραίτητη θαλπωρή απολάμβαναν… καρβέλια ψωμί, τα οποία κατ΄αυτόν τον τρόπο διατηρούνταν στη σωστή θερμοκρασία ώστε να ικανοποιούνται όλοι οι φιλοξενούμενοι ασθενείς και όχι μόνο οι γονείς των νεοσσών.