Πρώτη μέρα για τα Διονύσια σήμερα, και ομολογώ ότι υπήρχε πολύ περισσότερο "θέμα" απ' ότι φανταζόμουν... Σήμερα λοιπόν, εκ των πραγμάτων, ασχολήθηκα μόνο με τα λευκά και τα ροζέ. Για την ώρα λοιπόν, οι πρώτες λευκές και ροζέ εντυπώσεις μου είναι οι εξής: Οι Φεγγίτες από το Οινοποιείο Οινογένεσις του πολύ καλού οινολόγου Μπάκη Τσάλκου στη Δράμα, ήταν πέρυσι από τα αδιαφιλονίκητα best-seller της χρονιάς. Φέτος επιστρέφουν με ένα όμορφο λευκό, πάντα από χαρμάνι Ασύρτικο-Sauvignon Blanc με αλκοόλ 13%, το οποίο θα κυκλοφορήσει στα μέσα του Μαρτίου, αλλά και με ένα νέο, τελείως διαφορετικό ροζέ. Η διαφορά είναι ότι φέτος οι Φεγγίτες Ροζέ δεν είναι μονοποικιλιακή ετικέτα, αλλά χαρμάνι 60% Cabernet Sauvignon και 40% Grenache Rouge, που έχει προκύψει από προσεκτική κρυοεκχύλιση. Είναι ένα ροζέ απίστευτα αρωματικό στη μύτη, που στο στόμα όμως εξελίσσεται με νεύρο και ένταση. Ο αλκοολικός του τίτλος είναι 12% και θα βρίσκεται στην αγορά κατά τα τέλη του Μαρτίου. Πολύ ποιοτικά, όπως αναμενόταν άλλωστε, τα φετινά λευκά από το Chateau Nico Lazaridi. Τα δοκίμασα όλα, στέκομαι όμως στο Μαγικό Βουνό 2008, ένα πικάντικο και φίνο Sauvignon Blanc με όμορφη οξύτητα, το οποίο πιστεύω ότι βρίσκεται σε πολύ μεγάλη χρονιά. Θα ξαναπεράσω αύριο για να δοκιμάσω (εννοείται) και το ερυθρό Μαγικό Βουνό 2004, καθώς και για κάτι άλλες εκπλήξεις που μου επιφυλάσσει ο φίλος μου Θόδωρος Παναγόπουλος, οινολόγος του Κτήματος. Το οινοποιείο Gentilini από την Κεφαλονιά παρουσίασε την πλήρη γκάμα των κρασιών του, από τα οποία ξεχώρισα (γιατί ήταν το μόνο που ήταν τόσο καινούριο ώστε δεν το είχα δοκιμάσει) το Rosé 2008. Το φετινό έχει ενδιαφέρον γιατί στο υπερισχύον Μοσχοφίλερο προστέθηκε και μία μικρή ποσότητα Αγιωργίτικο, το οποίο έδωσε μία πιο σοβαρή, "αντρίκεια" νότα. Αυτά (τα ολίγα...) για σήμερα. Συνεχίζουμε αύριο με μερικά πολύ ενδιαφέροντα ερυθρά και γλυκά κρασιά από όλη την Ελλάδα...
Tο ότι το Κτήμα Μερκούρη κάνει εξαιρετική δουλειά δεν είναι είδηση. Δοκίμασα όμως δύο λευκά που ομολογώ ότι δεν γνώριζα, και τα οποία μου έκαναν πολύ καλή εντύπωση. Πρόκειται αφ' ενός για το Coma Verenices 2008, ένα κομψό και αρωματικό λευκό από 100% Viognier με αλκοολικό τίτλο 13%, καθώς και την ετικέτα Καλλιστώ 2008, έναν Τοπικό Οίνο Ηλείας που προκύπτει από το πρωτότυπο (εγώ τουλάχιστον δεν το έχω ξανακούσει) χαρμάνι 60% Ασύρτικο και 40% Ρομπόλα. Με αλκοολικό τίτλο 12.5%, είναι ένα όμορφο λευκό με ντροπαλά αρώματα στη μύτη, τα οποία όμως μεταμορφώνονται, ή μάλλον εκρήγνυνται στο στόμα, υποβοηθούμενα και από μία πολύ καλή οξύτητα. Με λιανική τιμή γύρω στα €8, παρά το γεγονός ότι η παραγωγή είναι σχετικά περιορισμένη, το θεωρώ μία πολύ καλή επιλογή για τη φετινή σεζόν.
Τα ξηρά Μοσχάτα του ΕΟΣ Σάμου είναι πολύ αρωματικά και φίνα κρασιά, που θα ενθουσιάσουν τους λάτρεις του συγκεκριμένου είδους. Δοκίμασα και τα τρία, ξεχωρίζω όμως την ετικέτα Ψηλές Κορφές 2008, ένα μυρωδάτο λευκό που πίνεται άνετα σαν απεριτίφ, αλλά συνοδεύει κάλλιστα αρωματικά τυριά ή φαγητά με φρέσκα μυρωδικά. Οι Ψηλές Κορφές προκύπτουν από σταφύλι που καλλιεργείται σε υψόμετρο άνω των 800 μέτρων, και με σχετικά χαμηλή στρεμματική απόδοση. Έχουν δε αλκοολικό τίτλο 12% και κάποια ελάχιστα παραπάνω αζύμωτα σάκχαρα που δίνουν μία ακόμα πιο μεθυστική γλύκα στην τελική εμπειρία.
Πολύ δυνατή η παρουσία της Ρόδου στα φετινά Διονύσια. Τα μεν Villaré και Gran Rosé της Emery παρουσιάστηκαν με νέες, πιο εντυπωσιακές ετικέτες. Εγώ όμως είχα άχτι να δοκιμάσω το φετινό Αθήρι Βουνοπλαγιάς, που είναι από τα αγαπημένα μου Ελληνικά λευκά. Το δοκίμασα, άρτι αφιχθέν από τη Ρόδο (ούτε καν ετικέτα δεν είχε) και είχα δίκιο. Προσεγμένο αλκοόλ στα 13.2%, διακριτικά φρέσκα αρώματα στη μύτη, εκρηκτική οξύτητα και πολύ καλή διάρκεια στο στόμα. Λίγο πιο πέρα η CAIR, με διάφορες νέες παρουσίες, από τις οποίες ξεχώρισα την καινούρια ετικέτα Selections, ένα όμορφο χαρμάνι από Μαλαγουζιά και Sauvignon Blanc, γεμάτο όμορφη φρεσκάδα σε μύτη και στόμα, και αλκοολικό τίτλο 12%. Μου άρεσε δε που είχαν μαζί και τα αφρώδη τους, από τα οποία ξεχωρίζω το Velvet, μία πολύ ποιοτική αφρώδη οινοποίηση από χαρμάνι Chardonnay και Αθήρι.
Δυναμική είσοδο στα φετινά Διονύσια κάνει η Κύπρος, εκπροσωπούμενη από το Κτήμα Χατζηαντωνά, από τη Λεμεσό. Το Chardonnay 2008, το οποίο έχει περάσει λίγο και από (μάλλον Αμερικάνικο) βαρέλι, είναι όμορφο και κομψό - ένα πολύ ωραίο, καλοκαιρινό κρασί φαγητού. Εν τω μεταξύ το ημίγλυκο λευκό από Σουλτανίνα έχει εξάψει την περιέργειά μου, και αύριο θα πάω οπωσδήποτε να το δοκιμάσω.
Το Κτήμα Καραδήμου, που έκανε την εμφάνισή του πέρυσι στο προσκήνιο και πήρε και ένα Χρυσό Βραβείο στον Διαγωνισμό της Θεσσαλονίκης, έχει να μας δείξει μερικά πολύ αξιόλογα λευκά, επιπλέον της φετινής Παλαιοκάστρας (Ασύρτικο-Μαλαγουζιά), την οποία πρωτοδοκιμάσαμε πέρυσι. Από αυτά ξεχωρίζω την ετικέτα Χείλια Σταφύλια 2008, ένα αρωματικό και κομψό χαρμάνι από Μαλαγουζιά και Sauvignon Blanc με αλκοολικό τίτλο 13%.
Οι Αμπελώνες Ζαχαριά έφεραν όλα τα φετινά τους λευκά να παρουσιάσουν στα Διονύσια. Όλα έχουν ενδιαφέρον και εξαιρετική σχέση ποιότητας τιμής, εγώ όμως θα σταθώ στο Λευκό εις το Τετράγωνο 2008, ένα χαρμάνι από Ασύρτικο και Σκλάβα, το οποίο πλέον δεν περνάει από βαρέλι. Το δοκίμασα - είναι ζωντανό και ισορροπημένο με πολύ καλή οξύτητα.
Μία νέα και πολύ αξιόλογη προσπάθεια είναι αυτή από το Κτήμα Μουσών στη Θήβα. Δοκίμασα 2 λευκά, το "9" από Ασύρτικο και Ροδίτη και τον Χρυσόλιθο από Chardonnay, καθώς και ένα ροζέ. Ξεχωρίζω το τελευταίο, καθώς είναι χαρμάνι από 90% Syrah και 10% Cabernet Sauvignon, το οποίο ξεχωρίζει και αρωματικά και γευστικά, κάνοντας το κρασί πιο μεστό και γεμάτο - ένα ροζέ για καλοκαιρινή κρεατοφαγία, με λίγα λόγια...
Ανακάλυψα με χαρά ένα νέο οινοποιείο από την Κρήτη - το Οινοποιείο Στραταριδάκη από το Ηράκλειο. Όλα τα λευκά του που δοκίμασα ήταν πολύ φινετσάτα, μου άρεσε όμως ιδιαίτερα η Χρυσαφίς 2008, μία φρέσκια Βηλάνα με 10% Μοσχάτο για να αναδεικνύει τα αρώματα του κρασιού, καθώς και το Μοσχάτο Σπίνας 2008, μία πολύ όμορφη αρωματική πρόταση με πολύ καλή οξύτητα, διάρκεια και αλκοολικό τίτλο 13%.
Μένω στην Κρήτη, γιατί έχουμε νέα ετικέτα από το Κτήμα Μανουσάκη, και μάλιστα ροζέ! Πρόκειται για το Nostos Pink, ένα δυνατό ροζέ από χαρμάνι Grenache Rouge και Syrah, με φρέσκια πιπεράτη μύτη, εντυπωσιακό χρώμα, καλή οξύτητα, κάποιες πολύ διακριτικές τανίνες, και αλκοόλ στο 14%.
Την όμορφη Μονεμβασιά, τέλος, εκπροσώπησε το Οινοποιείο Βατίστα - και πρόκειται για άξια εκπροσώπηση. Δοκίμασα ένα συμπαθέστατο πολυποικιλιακό λευκό από τέσσερις ντόπιες ποικιλίες, ωστόσο βρήκα πιο εντυπωσιακά τα δύο μονοποικιλιακά λευκά του κτήματος: την όμορφη και φιλική Κυδωνίτσα 2008, καθώς και την γεμάτη καλοκαιρινά αρώματα αλλά και τονισμένη οξύτητα Μαλαγουζιά 2008. Και τα δύο κρασιά έχουν αλκοολικό τίτλο 13.5%.
