Ein volk, ein reich...

Για κατάχρηση του ποσού των… 1,3 ευρώ απολύθηκε ταμίας σε γερμανική αλυσίδα σούπερ μάρκετ μετά από 31 έτη εργασίας στον συγκεκριμένο εργοδότη.

Η τρυφερή αυτή ιστορία που ταράζει τη Γερμανία έφτασε έως τα δικαστήρια της χώρας τα οποία επικύρωσαν την απόλυση της υπαλλήλου που κατηγορείται για υπεξαίρεση, ακόμα και σε δεύτερο βαθμό, δηλαδή στο εφετείο.

Η ταμίας, λέει η είδηση, κατηγορείται ότι χρησιμοποίησε δύο κουπόνια επιστροφής άδειων μπουκαλιών (αξίας 48 λεπτών και 82 λεπτών) που ξέχασε πελάτης, για δικό της όφελος.

"Η ιδιοκτησία του εργοδότη δεν βρίσκεται στη διάθεση των μισθωτών, όποιο και αν είναι το ποσόν και ακόμη και σε περίπτωση σημαντικής αρχαιότητας του υπαλλήλου", αναφέρει το σκεπτικό της απόφασης του δικαστηρίου το οποίο κάνει λόγο για "ανεπανόρθωτη απώλεια εμπιστοσύνης".

Προσπάθησα αλλά στο μυαλό μου δε μπόρεσα να αποφύγω το κλισέ που όλοι φαντάζεστε. Να συγκρίνω την ελληνική πραγματικότητα με αυτή της Γερμανίας. Και όταν λέω πραγματικότητα δεν εννοώ μόνο τον ιδιοκτήτη που όντως μπορεί να κράταγε «μανιάτικο» στην υπάλληλο, αλλά και τα δικαστήρια, που προφανώς κρίνουν ότι το να δεχτούν τους ισχυρισμούς του εργοδότη, δεν αποτελεί παραβίαση του «κοινού περί δικαίου αισθήματος».

Και αυτό δε μπορεί παρά να καταδεικνύει την διαφορά νοοτροπίας των λαών.

Αυτή δε η ιστορία μού θύμισε μια άλλη που μού είχε διηγηθεί φίλος ο οποίος μεγάλωσε στη Γερμανία και είχε συγγενείς εκεί. Ο θείος του, ο οποίος φορολογούνταν εκεί, είχε στη δεκαετία του 1965 αποφασίσει να μην πληρώνει φόρους μια που τα χρήματα μετά βίας του έφταναν.

Πήρε δεκαεφτά ολόκληρα χρόνια στο καλοκουρδισμένο γερμανικό δημόσιο να τον ανακαλύψει. Και όταν αυτό συνέβη, του ζήτησαν να εμφανιστεί στα γραφεία της εφορίας και με απορία τον ρωτούσαν τι είχε συμβεί. Αυτό και μόνο. Ούτε πειθαρχικές ποινές, ούτε φυλάκιση, ούτε τίποτα.

Όχι επειδή δεν είχαν τη βούληση να τιμωρούν τους φοροδιαφεύγοντες. Αλίμονο, Γερμανοί είναι- κάτι ξέρουν από τιμωρία. Αλλά επειδή δεν τους είχε περάσει από το μυαλό ότι κάποιος επαγγελματίας θα φοροδιέφευγε για τέτοιο χρονικό διάστημα. Ήταν τόσο σπάνια τα συγκεκριμένα φαινόμενα που δεν υπήρχαν στη λογική τους και άρα δεν είχαν δημιουργήσει ούτε αντίστοιχους ελεγκτικούς μηχανισμούς, ούτε κατασταλτικούς.