Μια καλή αρχή

Αμηχανία έχει προκαλέσει η εκδήλωση της πρόθεσης του Ομπάμα να κλείσει την παράνομη φυλακή του Γκουαντάναμο, όχι απελευθερώνοντας τους κρατούμενους αλλά μεταφέροντάς τους αλλού. Κατ΄ αρχήν, παρά την ανά τον κόσμο χαρά που προκάλεσε η είδηση να διευκρινίσουμε κάτι.

Εκτός από τις απαράδεκτες συνθήκες κράτησης και τους βασανισμούς, η βασική παρανομία της ύπαρξης και λειτουργίας του Γκουαντάναμο είναι ότι οι άνθρωποι εκεί κρατούνται χωρίς να έχουν περάσει από δίκη.

Το κλείσιμο του Γκουντάναμο αν δε συνοδευτεί από κανονική δίκη για όλους τους κρατούμενους, δεν θα είναι τίποτα παρά ένα (υποσχόμενο, είναι η αλήθεια) επικοινωνιακό κόλπο.

Το κόστος για τους ιθύνοντες της κράτησης είναι ότι σε μια τέτοια περίπτωση δύσκολα θα βρεθεί σοβαρό δικαστήριο που θα δεχθεί να λάβει υπόψη του ομολογίες συμμετοχής σε εγκληματικές πράξεις, οι οποίες αποσπάστηκαν με βασανιστήρια.

Στο παιχνίδι μπαίνει και η Ελλάδα με τις δηλώσεις της υπουργού Εξωτερικών. Η χώρα μας, είπε η κ. Μπακογιάννη, μετά τη συνεδρίαση του Συμβουλίου Υπουργών Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δεν αποκλείεται να δεχθεί, υπό προϋποθέσεις, κάποιους από τους σημερινούς κρατούμενους στο νησί της Κούβας.

Δεν είμαι ούτως ή άλλως αντίθετος με μια τέτοια εξέλιξη, μια που πράγματι αρκετοί από όσους κρατούνται σήμερα στο Γκουαντάναμο θα αντιμετώπιζαν την ποινή του θανάτου εάν γυρνούσαν στην πατρίδα τους, αφού το γεγονός ότι υπέκυψαν σε βασανιστήρια και αποκάλυψαν μυστικά, θεωρείται ασυγχώρητο. 

Το «υπό όρους» όμως που είπαμε και εμείς δια στόματος Μπακογιάννη, αλλά και ο Χαβιέ Σολάνα ως αρμόδιος της Ε.Ε. για Κοινή Πολιτική και Άμυνα αφήνει «γκρίζες ζώνες».

Όπως επί παραδείγματι το ποιος θα καθορίσει τους όρους.

Μήπως οι Αμερικανοί;