Η Γάζα και η αιμορραγία

Το να περιβληθεί με το μανδύα του δικαίου ή του αδίκου ένας πόλεμος, μία επίθεση ή εν πάση περιπτώσει μια επιθετική ενέργεια σε επίπεδο κρατών, λαών ή εθνοτήτων είναι ούτως ή άλλως μάταιο και προϋποθέτει μια ιστορικότητα των γεγονότων που συγχρόνως με το γεγονός δε γίνεται να εξασφαλιστεί.

Άρα, παρά το ότι έχω μια άποψη για τις ενέργειες των ισραηλινών έναντι των Παλαιστινίων και το αντίθετο, δεν θα ήθελα να τη μοιραστώ μαζί σας, καθώς θα διέτρεχα τον κίνδυνο να μεροληπτήσω, μια που ως Έλλην έχω «μάθει» να είμαι υπέρ των αράβων και να ανταγωνίζομαι τους Εβραίους για το ποιος-είναι-ο-παλαιότερος-και-καλύτερος-λαός.

Να προβώ σε μια αποστειρωμένη «καταδίκη των επιθετικών ενεργειών από όπου και αν προέρχονται» δεν θα έχει πολύ νόημα.

Θυμήθηκα όμως μια πολιτικοδιπλωματική εξυπνάδα που φέρεται να εφάρμοσε ο Παλαιστίνιος αντιπρόσωπος στον ΟΗΕ και που, ασχέτως με το ορθό του έμμεσου ισχυρισμού της από πλευράς διεθνούς δικαίου, ήταν ευρηματική.

Πρόσφατα λοιπόν σε μία συνέλευση του Οργανισμού, στο βήμα ανέβηκε ο εκπρόσωπος των Παλαιστινίων και πριν ξεκινήσει το λόγο του ζήτησε να πει μια ιστορία για τον Μωϋσή:  

«Μετά το χτύπημα της πέτρας, από τον οποίο έτρεξε νερό, ο Μωϋσής σκέφτηκε ότι ήταν εξαιρετική ευκαιρία να κάνει ένα δροσερό μπάνιο. Έβγαλε λοιπόν τα ρούχα του, τα άφησε στην άκρη και μπήκε στο νερό. Όταν βγήκε από το νερό τα αναζήτησε για να ντυθεί. Αλλά αυτά δεν ήταν εκεί. Τα είχε κλέψει ένας ισραηλινός…».

Ο ισραηλινός εκπρόσωπος εξανέστη και ουρλιάζοντας διέκοψε τον Παλαιστίνιο: «ΜΑ, ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΤΕ; ΟΙ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΝ ΕΚΕΙ ΤΟΤΕ!»

Ο Παλαιστίνιος εκπρόσωπος φέρεται να χαμογέλασε και να είπε: «Τώρα που το ξεκαθαρίσαμε αυτό, μπορώ να ξεκινήσω το λόγο μου…»