Και τώρα ένα σύνθημα που όλους μας ενώνει…

Είναι δύσκολο να αποφύγει κανείς σε τέτοιου είδους περιστάσεις τη συγκινησιακή φόρτιση.

Μια δολοφονία είναι πάντα μια δολοφονία.

Η νομική επιστήμη διαχωρίζει πλήρως την «ενσυνείδητη αμέλεια» από τον «ενδεχόμενο δόλο». Στην πρώτη περίπτωση ο δράστης δεν πιστεύει ότι θα συμβεί κάτι άσχημο λόγω των πράξεών του, στη δεύτερη αποδέχεται το πιθανό παράνομο αποτέλεσμα χωρίς ωστόσο να ήταν αυτή η αποκλειστική του επιδίωξη. Προσωπικά, δεν δέχομαι ότι ένας άνθρωπος που αποφασίζει κατ΄ επάγγελμα να κυκλοφορεί με γεμάτο όπλο, δικαιούται να είναι «αμελής» σε οποιοδήποτε επίπεδο.

Υπάρχει βέβαια πάντα η ηγεσία της αστυνομίας που θα υποστηρίζει τις θεωρίες περί «εξοστρακισμού της σφαίρας», περί «κακιάς στιγμής» ή περί του «άμεμπτου πατέρα» των τριών, τεσσάρων ή και εγώ δεν ξέρω πόσων παιδιών. Ας το πιστέψουμε και ας κοιμόμαστε όλοι με ήσυχη τη συνείδησή μας.

Όποιος νομίζει ότι οι αυξανόμενες επιθέσεις με γκαζάκια σε τράπεζες και οι εντεινόμενες επιδρομές σε σούπερ μάρκετ συμβαίνουν επειδή αυτή την εποχή «η τηλεόραση δεν δείχνει και τίποτα σπουδαίο» ή επειδή «αυτή η γενιά δεν έχει ιδανικά» θα προσγειωθεί πολύ άσχημα στην πραγματικότητα.

Υπάρχει βέβαια και άλλη λύση: Ας συνεχίσουμε να δίνουμε όλο περισσότερα χρήματα για τον εξοπλισμό των «ρόμποκοπ» με τα υπερσύγχρονα αλεξίσφαιρα και περίστροφα, τα τελευταίας τεχνολογίας γκλομπ, τις μοντέρνες αντιασφυξιογόνες μάσκες, τα πιο αποτελεσματικά δακρυγόνα και ασφυξιογόνα, τις πιο ελαφριές ασπίδες και τα ανθεκτικότερα κράνη. Έτσι θα είμαστε σίγουροι ότι κανένας 15χρονος δεν θα απειλήσει την ακεραιότητα του φρουρού της περιουσίας μας.

Όπως όμως κανείς δε θέλει να κάψουν το δικό του αυτοκίνητο ή να καταστρέψουν το δικό του κατάστημα, έτσι δε θέλει και να σκοτώσουν το δικό του παιδί. Ή μήπως θα φταίει αυτό αν πάει βόλτα στα Εξάρχεια;