Σε περιμένω να ' ρθεις και πάλι

Φαίνεται πως όταν μυρίζει πτώμα οι Έλληνες πολιτικοί (τουλάχιστον αυτοί των δύο μεγαλύτερων κομμάτων) παίρνουν τα πάνω τους.

Παρότι θα ήθελα, δε μπορώ να βγάλω άλλο συμπέρασμα κρίνοντας από την παρρησία με την οποία διάφορα στελέχη της Κυβέρνησης σπάνε τη σιωπή των προηγούμενων μηνών και το εκ του Μαξίμου εμπάργκο των τελευταίων εβδομάδων, και παίρνουν θέση για τα κοινά.

Βέβαια, ας μη νομίσει ο αναγνώστης ότι τα «κοινά» αφορούν θέματα όπως η οικονομική κατάσταση του μέσου Έλληνα ή τα νέα δεδομένα στο σκάνδαλο της Μονής Βατοπαιδίου ή έστω το μπάχαλο στην υγεία. Όχι βέβαια. Τα «κοινά» αφορούν τις εξελίξεις στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και τη χαραμάδα διαδοχής του Καραμανλή που αρχίζει να διαφαίνεται.

Ο κ. Αβραμόπουλος έθεσε το θέμα (δεν έχει καμία απολύτως σημασία το τι είπε- αφού ακούστηκε η λέξη «διαδοχή») και πλάκωσαν όλοι οι υπόλοιποι να πουν τη γνώμη τους προβάλλοντας τα δίκαια «δεν είναι ακόμη η ώρα», «υπάρχουν διαδικασίες» και «η Νέα Δημοκρατία έχει πρόεδρο», αλλά στην ουσία εννοώντας «κορόιδα είμαστε εμείς Μητσάρα που δε μιλάμε;»

Εγώ, με το φτωχό μου το μυαλό- που λέει και ο έγκριτος Πανούτσος, έχω να αναρρωτηθώ: Αν δεν ήταν κανονισμένο από Καραμανλικούς και Μητσοτακικούς να αναλάβει η Ντόρα μετά τον Καραμανλή, θα καθόταν τόσο καιρό ήσυχος ο Μητσοτάκης;

Και αν κάποιος δεν έχει τη στήριξη είτε των Καραμανλικών, είτε των Μητσοτάκηδων τι παραπάνω περιμένει να καταφέρει πέρα από "ΔΗμοκρατική ΑΝΑνέωση", "ΠΟΛιτική Άνοιξη" και "ΚΕΠ";