Ακριβά μου τραπεζάκια

Δεν θα μπορούμε να παραπονιόμαστε για πολύ καιρό ότι ένας καφές κοστίζει πλέον πέντε ευρώ. Ο λόγος είναι απλός: Θα ακριβύνει.

Το Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας αποφάσισε αυξήσεις στα δημοτικά τέλη για τα τραπεζοκαθίσματα έως και 200% και ανοίγει το δρόμο για αναβαθμίσεις τιμών και στα προϊόντα που αφορούν τον καταναλωτή.

Όπως διαβάζω σε δημοσιεύματα, οι αυξήσεις για τα τραπεζοκαθίσματα αγγίζουν το 100% στις καθέτους της Μητροπόλεως και της Ερμού, ενώ κινούνται πέριξ του 50% στο Κολωνάκι. Στο Γκάζι, οι αυξήσεις προσεγγίζουν έως και το 200%.

Μια απλή σκέψη μου έρχεται στο μυαλό: Συνήθως υπάρχει μια στρατηγική- μια πολιτική, αν θέλετε, που περιλαμβάνει το κόστος, τα έσοδα κ.ο. διαφόρων δραστηριοτήτων. Εντυπωσιακές αλλαγές των μεγεθών αυτών έχουμε συνήθως όταν αλλάζει ο επικεφαλής ή εν πάσει περιπτώσει όταν αλλάζουν τόσο δραματικά οι συνθήκες ώστε η τρέχουσα τιμολόγηση να είναι προφανώς παράλογη.

Στις άλλες περιπτώσεις όταν υπάρχει απόφαση για αύξηση επί παραδείγματι για ανάγκη αύξησης των εξόδων στην επόμενη τριετία κατά 15%, οι σκοπούμενες αυξήσεις τεμαχίζονται ώστε να απορροφηθούν ομαλά απο όσους καλούνται να πληρώσουν και με μέριμνα ώστε κατά το δυνατόν να υπάρχει και συσχετισμός με τον πληθωρισμό.

Τώρα, με την αρχή να είναι επικεφαλής του Δήμου περισσότερα από δύο χρόνια, τι άλλαξε τόσο δραματικά που δεν μπορούσε να προβλεφθεί; Ξαφνικά έγιναν απαραίτητες οι αυξήσεις του 200%;