Και οι τοίχοι έχουν... Αυτιά

Η αντιπαράθεση (εντός ολίγου δικαστική) δύο αντιπαθών σε εμένα δημόσιων προσώπων πάντα μου προκαλεί ένα ευχάριστω δίλημμα. Οι κ. Ρουσσόπουλος και Αυτιάς συγκρούονται με φόντο την Μονή Βατοπαιδίου και την κριτική του δεύτερου στον πρώτο. τα μαθήματα ήθους και αξιοπρέπειας αφθονούν.

γράφει:Ιοβόλος 29 Οκτωβρίου 2008 Παλαιότερο των 360 ημερών

«Το ότι το μισό υπουργικό συμβούλιο και παραπάνω με έχει πάρει τηλέφωνο τι σημαίνει;» ρωτούσε με γνήσια- όπως πάντα- απορία από την εκπομπή του ο δημοσιογράφος Γιώργος Αυτιάς χρησιμοποιώντας τον καλεσμένο του για να καταδείξει το προφανές: Ο αδέκαστος δημοσιογράφος δεν έχει τίποτα να φοβηθεί!

Ο λόγος για τη μηνυτήρια αναφορά που κατέθεσε κατά του κ. Αυτιά ο πρώην υπουργός Επικρατείας κ. Θ. Ρουσόπουλος.

Τέτοιο ευχάριστο συναίσθημα είχα να νιώσω από τη δεκαετία του 1990 όταν στη Λάρισα, αν θυμάμαι καλά, συγκρούστηκαν στους δρόμους της θεσσαλικής πόλης οι θρησκόληπτοι με τα ΜΑΤ.

Ωραία πράγματα!

Πραγματικά δεν ξέρω ποιος μου είναι περισσότερο αντιπαθής: Ο αλλαζόνας και χωρίς ίχνος χιούμορ Ρουσσόπουλος ή ο επηρμένος υπαλληλάκος Γιώργος Αυτιάς.

«Η μεγαλύτερη συγκέντρωση όλων των εποχών που έχει να γίνει ποτέ στην Αθήνα, θα γίνει την ημέρα αυτή. Γιατί η δίκη αυτή θα είναι πολιτική», είπε συνεσταλμένα ο τηλεοπτικός δημοσιογράφος.

Ενώ προσέθεσε δίνοντας το στίγμα του αδίστακτου αντάρτη της αλήθειας και της δημοσιογραφικής υπερηφάνειας: «Αν είναι να πάω στον Κορυδαλλό θα ζητήσω τη Μακρόνησο που πήγαν και ο πατέρας και ο παππούς μου».

Φαντάζομαι αντίστοιχες μεγάλες στιγμές θα έχει και ο Ρουσσόπουλος, αλλά τώρα δεν τις ανακαλώ. Κάτι η θλίψη από την αποχώρηση του ανδρός, κάτι το πρόσφατο των ιαχών Αυτιά, η πλάστιγγα κλίνει υπέρ του τελευταίου.

Δεν πίστευα ποτέ ότι το πω αλλά... μπράβο Θόδωρε!