Η (βαριά) τιμωρία μιας ζαρντινιέρας

Και εκεί που πάμε να αναθαρρήσουμε για την κατάστασή μας ως κράτος, να πούμε ότι «εντάξει ρε παιδί μου, δεν είναι όλα μαύρα. Υπάρχουν και κάποιες περιπτώσεις που το ελληνικό δημόσιο κάνει αυτό που πρέπει», έρχεται άλλη μια καρπαζιά να μας θυμίσει ότι για κάθε βήμα που κάνουμε προς τα εμπρός, υπάρχουν άλλα δύο που γίνονται προς τα πίσω.
 
Ετσι λοιπόν, διαβάζω στον ημερήσιο τύπο πως όσοι αλλοδαποί περασαν με επιτυχία τις εξετάσεις επαρκούς γνώσης της ελληνικής γλώσσας, θα έχουν δικαίωμα να ψηφίσουν στις επόμενες δημοτικές εκλογές.

Πρόκειται για περίπου 800 ανθρώπους που μετείχαν στις σχετικές εξετάσεις και στην πλειοψηφία τους ήταν αλβανικής καταγωγής. Τώρα το κάτα πόσον είναι ευεγέρτημα το να ψηφίζει κανείς είναι, όπως λέει και η νομική επιστήμη, «ζήτημα πραγματικόν»...
 
Λίγο αργότερα, η είδηση που «βγήκε» αφορούσε τις βαρύτατες (;) ποινές που επιβλήθηκαν στους αστυνομικούς οι οποίοι κατηγορούνται για τον ξυλοδαρμό του Κύπρου φοιτητή κατά την επέτειο του Πολυτεχνείου του 2006. Αν η περιγραφή δεν σας θυμίζει κάτι, ίσως το «υπόθεση ζαρντινιέρα», όπως έμεινε στην ιστορία, είναι πιο αποκαλυπτική.

Θυμίζουμε ότι η επίσημη ανακοίνωση της αστυνομίας που επιχειρούσε να δικαιολογήσει τα γεγονότα, είχε τότε κάνει λόγο για «χτύπημα» του φοιτητή σε παρακείμενη ζαρντινιέρα.

Οι ποινές που επιβλήθηκαν λοιπόν στη... ζαρντινιέρα είναι: 6μηνη αργία σε έναν αρχιφύλακα, τετράμηνη σε έναν άλλο και πρόστιμο χιλίων ευρώ σε έναν αστυνόμο.

Μετά από τέτοιο... κόλαφο ποιο όργανο της τάξης θα τολμήσει να ξαναπαρανομήσει;

Είπαμε: ένα μπροστά- δύο πίσω...

Υ.Γ. στη φωτό, ο Κύπριος φοιτητής μεταμφιεσμένος σε ξυλοδαρμένο, προκειμένου να επιβαρύνει τη δημόσια εικόνα της εληνικής αστυνομίας.