Vitrine Summer: «Όξω!» όπως... EXO

Σάββατο απόγευμα και φίλοι της στήλης αποφασίζουν να βγουν για ποτό. Καταλήγουν στο παλιό «Exo», νυν Vitrine Summer. Παίρνουν τηλέφωνο για να κλείσουν τραπέζι. Άτομα: 10. Διευκρινίζουν ότι θέλουν να καθήσουν… έξω. Στη βεράντα. «Μην αργήσετε», τους προστάζουν. «Έντεκα – εντεκάμιση είναι καλά;» -«Μια χαρά», τους λένε.

Έντεκα και τέταρτο είναι εκεί. Φτάνουν στην πόρτα. Ο πορτιέρης λέει με νόημα στον μετρ (;) «Είναι από τηλέφωνο» (προφανώς αποκλείοντας την πιθανότητα να ανήκουν σε ομάδες όπως «σήματα καπνού», «ταχυδρομικά περιστέρια» και «ταμ ταμ»).

Ο μετρ τους δείχνει ένα τραπέζι χωμένο μέσα στο club και όχι βέβαια στη βεράντα όπως έχουν ζητήσει, κάτω από ένα γιγαντιαίο ηχείο ικανό να προκαλέσει ολική ρήξη τυμπάνου και βλάβη στις φωνητικές χορδές.
 
«Συγνώμη, είχαμε ζητήσει τραπέζι στη βεράντα», τολμούν. Ο μετρ μασάει τα λόγια του κατά την αρχαία πρακτική αυτού που δεν έχει σαφείς απαντήσεις: «Ναι… αλλά αργήσατε… και τα τραπέζια έχουν ήδη δοθεί…».

«Πρώτον δεν αργήσαμε και δεύτερον είναι άδεια», του απαντούν. «Και εν πάσει περιπτώσει, αν εμείς έχουμε ήδη αργήσει, οι άλλοι που δεν έχουν έρθει ακόμη τι έχουν κάνει; Άρα μπορούμε να κάτσουμε». «Όχι είναι κρατημένα από άλλους και δεν μπορείτε…».

Ακολουθεί μια διαφωνία μερικών λεπτών σχετικά με την ώρα θα έπρεπε να έχουν έρθει. Ετοιμάζονται να φύγουν εκνευρισμένοι όταν ο μετρ τους παρακαλεί να σταθούν για λίγο σε ένα σταντ στη βεράντα (θυμίζω, είναι 10 άτομα)- το οποίο βία χωράει τρεις- και μόλις άδειαζε κάτι θα τους έβαζε να καθίσουν. Εκνευριζόμαστε ακόμα χειρότερα.

Τελικά οι άνθρωποι, αντί να λαδώσουν τον μέτρ, έκαναν ό,τι πρέπει να κάνουμε όλοι σε αυτές τις περιπτώσεις και πολλές φορές το ξεχνάμε: Έφυγαν.

Και γλίτωσαν και τα 120 ευρουδάκια που κόστιζε το μπουκάλι στο ευγενές κέντρον διασκέδασης...