Σωστές επιλογές για πιο άνετη ζωή

Την Δευτέρα το πρωί έκανα περίπου πενήντα λεπτά περισσότερα από το συνηθισμένο 50λεπτο για να έρθω στο γραφείο. Τα έργα στην Καποδιστρίου με έπιασαν εξ απήνης και το μόνο που μπόρεσα να κατηγορήσω ανερυθρίαστα ήταν η καλοπιστία μου να πιστεύω ότι τίποτα δεν θα έχει αλλάξει.

Χθες, ανεβαίνοντας την Κηφισίας είχα μια ευχάριστη έκπληξη στο ύψος της συμβολής της με την Αλεξάνδρας. Ναι, αυτήν που φαντάζεστε.   

Σήμερα, έτυχε να ανεβαίνω τη Μεσογείων- και πάλι έχοντας τον απεχθή στόχο να φτάσω στη δουλειά. Μετά από μισή ώρα σημειωτόν «πορείας» αντίκρυσα και πάλι το γνωστό σκηνικό της σήμανσης για εκτελούμενα έργα.  

Και τότε αποφάσισα ότι πρόκειται περί κρετίνων.

Πραγματικά αυτούς τους ανθρώπους ή αυτόν τον άνθρωπο (εύχομαι πραγματικά να είναι μόνο ένας) που δίνουν την εντολή για έργα στους δρόμους αυτές τις ώρες και αυτή την εποχή, δε μπορώ να τους καταλάβω.

Χάθηκε αγαπητοί μου, ο Αύγουστος; Πόσους σκαμμένους δρόμους είδατε εσείς τον Αύγουστο- γιατί εγώ δεν θυμάμαι κανέναν. Και δεν θέλετε τον Αύγουστο; Θέλετε να λείπουν με άδεια και οι συμβασιούχοι που δεν τους μονιμοποιείτε; Πάει καλά. Κάντε τα έργα μόνο βραδινές ώρες.

Όχι σε ωράρια καταστημάτων! Είναι παρανοϊκό.

Εκτός και αν πρόκειται για την εφαρμογή της σοφής κινέζικης παροιμίας- μια ακόμη σύλληψη του επικοινωνιακού επιτελείου της Κυβέρνησης (τρομάρα του!): Αν θέλεις να ξεχάσεις όλα τα προβλήματά σου, λένε οι Κινέζοι, φόρεσε παπούτσια που σε στενεύουν.