Περί νοημοσύνης

Αν κατάλαβα καλά, ο ισχυρισμός του υπουργού Ναυτιλίας έναντι των αιτιάσεων που ήρθαν στο φως για τις εταιρίες που βρέθηκαν στην ιδιοκτησία του, είχε δύο απίστευτα σκέλη.

Αφενός ότι δεν είχε κανένα λόγο να προχωρήσει σε διάλυση της εταιρίας προκειμένου να πληρώσει περισσότερα στην εφορία παρά το ότι σκοπός της εταιρίας- φάντασμα ήταν ακριβώς να τυγχάνει καλύτερης φορολογικής μεταχείρισης.

Αφετέρου ο υπουργός ισχυρίστηκε ότι η offshore εταιρία ήταν μια εταιρία που ήλεγχε η πεθερά του (!) και αργότερα πέρασε στον ίδιο και την σύζυγό του. Χωρίς δηλαδή ο ίδιος να έχει ουδεμία ανάμιξη στην επιχειρηματική δραστηριότητα. Παρά μόνο παρακολουθούσε αυτόν τον σατανά των επιχειρήσεων- την πεθερά του- να διαβιβάζει εντολές αγοραπωλησιών στα νησιά Κάιμαν.  

Στο περιθώριο των επίσημων απολογιών ο κ. Βουλγαράκης κατέφυγε και σε κάποιες άλλες, πιο «ελληνικές» και πιο «δοκιμασμένες»:

«Ότι είναι νόμιμον είναι και ηθικόν», είπε ο κατ’ αρχήν ο υπουργός, κάνοντας έκκληση στο περί δικαίου αίσθημα των συντηρητικών Ελλήνων που στο κάτω κάτω τον έφεραν και στην εξουσία.

Και συνέχισε: «Εχώ τέσσερα παιδιά με τη γυναίκα μου και πιστεύω ότι πρέπει να κάνω ό,τι καλύτερο για αυτά». Αυτό είναι το σενάριο «Νίκος Ξανθόπουλος». Ξέρετε:  του μεροκαματιάρη Έλληνα που «ό,τι κάνει για τα παιδιά το κάνει».

Το απίστευτο δεν είναι ότι ο κ. Βουλγαράκης προβάλει προς άμυνά του αυτούς τους ισχυρισμούς. Το απίστευτο είναι ότι είναι μέλος μιας Κυβέρνησης, η οποία έχει αποθρασυνθεί τόσο, που θεωρεί ότι μπορεί να λέει ό,τι μπούρδα θέλει και εμείς να την πιστεύουμε.

Μα, ό,τι μπούρδα!