Ονειρεύονται να γίνουν πολιτσμάνοι!

Τι όνειρα κάνατε όταν ήσασταν παιδιά; Εγώ πάντως ήθελα να γίνω αστοναύτης (απέτυχα αλλά δεν πειράζει), ένας φίλος μου, πριν μάθει καν να… δένει τα κορδόνια του δήλωνε ότι θέλει να γίνει πυρηνικός φυσικός (τώρα κάνει το διδακτορικό του στο MIT) και ένας άλλος γνωστός, που έγινε διακοσμητής όπως ήθελε, τώρα… ψάχνει για δουλειά.

Πάνε όμως (όπως ανακαλύψαμε σήμερα) εκείνες οι εποχές που τα παιδιά είχαν αθώα αλλά και μεγαλεπήβολα όνειρα να κυνηγήσουν. Που ονειρευόντουσαν να γίνουν «κάτι» και το προσπαθούσαν με επιτυχή ή ανεπιτυχή αποτελέσματα. Σύμφωνα με τις σημερινές ειδήσεις, τρεις μέρες μετά την ανακοίνωση των βάσεων για τις πανεπιστημιακές σχολές, η Σχολή Αστυφυλάκων έρχεται πρώτη στις προτιμήσεις των υποψηφίων στο μηχανογραφικό τους.

Μα τι συνέβη; Τι έπαθαν; Ξύπνησε στα παιδιά μας το ανιδιοτελές αίσθημα της προστασίας της πατρίδας; Θέλουν να προσφέρουν στον πολίτη; Να πιάσουν τους κακούς; Να «καθαρίσουν» αυτή τη χώρα από τα αποβράσματα; Η’ μήπως τώρα (και με έναν ακόμα τρόπο) φαίνονται τα αποτελέσματα μίας χώρας με αυξανόμενη ανεργία και βασικούς μισθούς πείνας; Που κοσκινίζει τα όνειρα των παιδιών της, κρατώντας από αυτά μόνο δύο λέξεις «σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση» και «κύρος» (καλά, αυτό συζητιέται).

Γιατί δυσκολεύομαι να φανταστώ το emo ντυμένο στρουμφάκι να κόβει κλήσεις για ζώνες ή τον 18χρονο με το προνόμιο να έχει μεγαλώσει στο εκατό φορές πιο καθαρό και ανθρώπινο περιβάλλον της επαρχίας, να ονειρεύεται πως κυνηγά ληστές στους μολυσμένους από το καυσαέριο δρόμους της Αθήνας… Η’ τουλάχιστον, έτσι ελπίζω…

Για την ιστορία (και για να αισιοδοξήσουμε και λίγο) δεύτερη σχολή στις προτιμήσεις των υποψηφίων ήρθε η Νομική Αθήνας και τρίτη η σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του ΕΜΠ.