Το θαύμα του marketing στην εποχή των ισχνών αγελάδων...

Διαβάζοντας τα πρώτα νέα από την πολυαναμενόμενη πρεμιέρα του (υπερτιμημένου σύμφωνα με την άποψη αρκετών ειδικών, οι οποίοι όμως μετά βίας τολμούν να την ψελλίσουν) iPhone της Apple στα ράφια των ελληνικών καταστημάτων, μου ήρθε στο μυαλό ένα από τα γνωστά τηλεοπτικά ρεπορτάζ στη λαϊκή, που είχα δει πριν από μερικά χρόνια –από εκείνα που ο θορυβημένος από τις τιμές των ζαρζαβατικών ρεπόρτερ στρέφει το μικρόφωνο σε αγανακτισμένες κυρίες ενώ η κάμερα ζουμάρει στο σχεδόν άδειο «καλάθι της νοικοκυράς».

Μετά τις γνωστές ατάκες «πού θα πάει αυτή η κατάσταση», «πέρυσι τα έπαιρνα στη μισή τιμή», «δε βγαίνουμε» κλπ, ο θορυβημένος ρεπόρτερ ρωτάει μια γιαγιά «εσείς τι έχετε να πείτε για την ακρίβεια;» και η σοφή γυναίκα απαντά «τι να σου πω παιδάκι μου, διαμαρτύρονται όλοι που πήρε 30 λεπτά πάνω το μαρούλι, αλλά τα κατοστάρικα στα μπουζούκια δεν τους πειράζει που τα δίνουν».

Και μπορεί τα μπουζούκια –όπως λέγαμε τις προάλλες– να περνάνε πλέον κρίση, κατά τον ίδιο τρόπο που «η Αθήνα φέτος δεν άδειασε» και «μια οικογένεια με παιδιά δεν μπορεί πια να κάνει διακοπές για παραπάνω από τέσσερις ημέρες», για το κινητό φαινόμενο όμως οι ουρές το πρωί της Παρασκευής έξω από πολλά καταστήματα της Vodafone ξεπερνούσαν σύμφωνα με δημοσιεύματα τα 200 (δια-κό-σια) άτομα.

Οι προπαραγγελίες, από την άλλη, άγγιξαν το νούμερο των 20.000. Ναι, είκοσι χιλιάδες Έλληνες που διαμαρτύρονται καθημερινά για την ακρίβεια ανυπομονούσαν να πληρώσουν περί τα 500 και κάτι ευρώ για να κρατήσουν το νέο κινητό στα χέρια τους, παραβλέποντας το γεγονός ότι, λόγω του εσπευσμένου λανσαρίσματος σε μια αγορά που διψά για τεχνολογικές καινοτομίες, το iPhone δεν πρόλαβε να εξοπλιστεί με ελληνικές γραμματοσειρές –πράγμα που σημαίνει ότι δεν υποστηρίζει ελληνικά ούτε στα μηνύματα, ούτε στα e-mail, ούτε φυσικά στο μενού του.

Αυτό είναι που λέμε ότι, αν ξέρεις από marketing, μπορείς να πουλήσεις οτιδήποτε σε οποιονδήποτε. Να αξιώσεις, ας πούμε, το μισό μισθό κάποιου που δε βγαίνει οικονομικά για ένα κινητό που δε γράφει καν SMS στη γλώσσα του. Κι εκείνος να ανυπομονεί να στον δώσει.