Ο θάνατος του μπουζουκιού

Μαύρες πλερέζες έχουν ρίξει οι επιχειρηματίες των νυχτερινών κέντρων της πρωτεύουσας, αφού «καμένοι» από τα χαμηλά «μεροκάματα» του περασμένου χειμώνα, ψάχνουν φέτος από πού να και κόψουν και πού να ράψουν, για να τους «βγει» η χρονιά αναίμακτα.

Θα το καταλάβετε και από τις γιγαντοαφίσες στους δρόμους που τέτοια εποχή τα προηγούμενα χρόνια διαφήμιζαν ήδη τα νέα σχήματα, τα οποία μάλιστα στην πλειοψηφία τους αποτελούνταν από ένα «μεγάλο όνομα» και μερικά μικρά.

Οι εποχές, όμως, που τα μπουζούκια γέμιζαν ασφυκτικά ακόμα και τα δευτερότριτα έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Και για αυτό, λένε, οι ειδικοί, μπορούν να δοθούν δύο εξηγήσεις:

Πρώτον, ως διασκέδαση πολυτελείας (καθαρά με την οικονομική της έννοια) είναι από τα πρώτα έξοδα που, λόγω οικονομικής κρίσης, αναγκάζεται (με βαριά καρδιά είμαι σίγουρος) ο Έλληνας να περικόψει. Δεν είπαμε ότι θα τα κόψει τελείως, αλλά εκεί που πήγαινε δύο και τρεις φορές την εβδομάδα, τώρα θα πάει μία φορά το μήνα. Και αυτή η φορά θα πέφτει, μάλλον, Σάββατο.

Δεύτερον, συζητιέται και μία πιο κοινωνικό-πολιτιστική διάσταση του ζητήματος που θέλει τα μπουζούκια να αποτελούν έναν ξεπερασμένο πλέον τρόπο διασκέδασης που οι νέες γενιές απορρίπτουν και που σιγά-σιγά θα πάψει, όπως έπαψαν οι μπουάτ, οι ντισκοτέκ και το σπάσιμο των πιάτων.

Οι «νέο-Έλληνες», λέει αυτή η θεωρία, πάνω στους οποίους βασίζεται η βραδινή ζωή της πόλης, δείχνουν τα τελευταία χρόνια περισσότερη προτίμηση σε ζωντανές σκηνές που θυμίζουν κάτι από συναυλία, κάτι από club του Λονδίνου σε βραδιά gig, που έχουν ένα πιο χαλαρό feeling και που δεν χρειάζεται να λαδώσεις τον μετρ για να σε βάλει πρώτο τραπέζι πίστα. Τρανό παράδειγμα αυτής της νέας τάσης οι Onirama (αυτό το super-promoted συγκρότημα από Θεσσαλονίκη) που κατάφερε τον περασμένο Χειμώνα να… πλουτίσει το Cinema, γεμίζοντάς το κάθε βράδυ λειτουργίας του.

Πώς φαίνεται να έχουν, λοιπόν, τα μπουζουκο-πράγματα από εδώ και πέρα, αν κρίνουμε από τα ήδη συμφωνημένα σχήματα του χειμώνα; Οι περισσότεροι νέοι καλλιτέχνες, όσοι τους παίρνει δηλαδή, θα το γυρίσουν σε πιο συναυλιακού τύπου ή πιο performance εμφανίσεις σε χώρους που θυμίζουν club παρά πίστα (όπως π.χ. ο Ρουβάς που φέτος θα εμφανίζεται με τις αδελφές Μαγγίρα στις Χάντρες), και οι υπόλοιποι -οι δηλωμένοι λαϊκοί- θα αναγκαστούν να ξεκαβαλήσουν και να μοιραστούν το βασίλειο του πάλκο τους με άλλα εξίσου γνωστά (;) ονόματα (όπως π.χ. οι Πετρέλης, Τσαλίκης, Οικονομόπουλος που ενώ κάποτε κρατούσαν μαγαζιά μόνοι τους, φέτος θα τραγουδούν όλοι μαζί στη Θέα). Και φυσικά, οι βραδιές λειτουργίας των κέντρων αυτών θα περιοριστούν σε παρασκευοσάββατα, βαριά και Κυριακές.

Τώρα για όσους από εσάς θρηνείτε στην ιδέα ότι τέρμα τα πατημένα γαρύφαλλα, τέρμα τα τσιφτετέλια στα τραπέζια και το ποδοπάτημα του χασαποσέρβικου στην πίστα, είμαστε σίγουροι πως υπάρχει ελπίδα: Η Έφη Θώδη θα ζει και θα βασιλεύει πάντα στα σκυλάδικα της εθνικής!