Άποψή σου...
Υπάρχουν απ' ό,τι φαίνεται άνθρωποι που παίρνουν τις απόψεις των άλλων για τρίτα θέματα προσωπικά. Δεν εκπλήσσομαι καθόλου.
Υπάρχουν απ' ό,τι φαίνεται άνθρωποι που παίρνουν τις απόψεις των άλλων για τρίτα θέματα προσωπικά. Δεν εκπλήσσομαι καθόλου. Κι εγώ είμαι πάντα υπ' ατμόν να μαλώσω για πράγματα που δεν με αφορούν ευθέως και για τα οποία δεν ορίζω ούτε στο ελάχιστο. Αλλά κρατιέμαι... τουλάχιστον απ' την 2α Γυμνασίου και δώθε.
Το να εξηγήσω τι δουλειά κάνω εδώ είναι σίγουρα, όσο κι ένα κάρφωμα του Τζος Τσίλντρες σίγουρα, περιττό. Όπως κι η τέχνη κι ακολούθως η κριτική της. Αλλά αφού η ρημάδα η τέχνη παράγεται κατά συρροή στην εύρωστη δύση και σε συνεργασία με την καταραμένη την αγορά, παίζουν με το μυαλό μας, η συζήτηση γύρω από τα προϊόντα τους είναι επιτακτική. Το λιγότερο, στα πλαίσια της λογικής: δε θα μας τρελάνετε εσείς, εμείς θα σας τρελάνουμε!
Μια, μη ακαδημαϊκή, κριτική (οι αγγλόφωνοι χρησιμοποιούν την πιο σωστή ονομασία “review”) δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η εντελώς υποκειμενική άποψη του γράφοντα, με μια δόση εξέτασης κάποιων αντικειμενικών κριτηρίων. Είναι ίσως το ξεκίνημα μιας συζήτησης, γύρω απ' την ίδια την ταινία (από αισθητικής ή τεχνικής σκοπιάς) ή τη θεματική της. Σ' αυτή τη συζήτηση, μπορεί να ειπωθούν πολλά. Όσα όμως απ' αυτά δεν αποτελούν επιχειρήματα ή σκέψεις που οδηγούν την κουβέντα λίγο πιο πέρα (ή τουλάχιστον έξυπνη καφρίλα κατά των διαφωνούντων), απλά θα πέσουν στο κενό.
Το κενό του ίντερνετ είναι αχανές και γι' αυτό είναι γεμάτο από μακρόσυρτες αντιδικίες για θέματα που δεν ενδιαφέρουν πραγματικά κανέναν. Οι μισές λέξεις απ' όσες αποτελούν αυτές τις νεκρές πλέον συζητήσεις είναι βρισιές κι ανορθόγραφα ορνιθοσκαλίσματα. Αν οι υπόλοιπες συνθέτουν έστω κι ένα επιχείρημα, αντί για αυτάρεσκες επιδείξεις γνώσεων ή ιδεολογικού τσαμπουκά, τότε μπήκε ένα γκολ υπέρ της τεράστιας διαδικτυακής δημόσιας σφαίρας.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αν δεν αρέσει σε κάποιον μία άποψη, μπορεί πλέον να ψάξει στον υπέροχο σκουπιδότοπο του ίντερνετ και θα βρει σίγουρα μια άλλη, της αρεσκείας του. Όπως είπε κι ο Γκράουτσο Μαρξ: Αυτές είναι οι απόψεις μου. Αν δε σας αρέσουν, έχω κι άλλες!
Το να εξηγήσω τι δουλειά κάνω εδώ είναι σίγουρα, όσο κι ένα κάρφωμα του Τζος Τσίλντρες σίγουρα, περιττό. Όπως κι η τέχνη κι ακολούθως η κριτική της. Αλλά αφού η ρημάδα η τέχνη παράγεται κατά συρροή στην εύρωστη δύση και σε συνεργασία με την καταραμένη την αγορά, παίζουν με το μυαλό μας, η συζήτηση γύρω από τα προϊόντα τους είναι επιτακτική. Το λιγότερο, στα πλαίσια της λογικής: δε θα μας τρελάνετε εσείς, εμείς θα σας τρελάνουμε!
Μια, μη ακαδημαϊκή, κριτική (οι αγγλόφωνοι χρησιμοποιούν την πιο σωστή ονομασία “review”) δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η εντελώς υποκειμενική άποψη του γράφοντα, με μια δόση εξέτασης κάποιων αντικειμενικών κριτηρίων. Είναι ίσως το ξεκίνημα μιας συζήτησης, γύρω απ' την ίδια την ταινία (από αισθητικής ή τεχνικής σκοπιάς) ή τη θεματική της. Σ' αυτή τη συζήτηση, μπορεί να ειπωθούν πολλά. Όσα όμως απ' αυτά δεν αποτελούν επιχειρήματα ή σκέψεις που οδηγούν την κουβέντα λίγο πιο πέρα (ή τουλάχιστον έξυπνη καφρίλα κατά των διαφωνούντων), απλά θα πέσουν στο κενό.
Το κενό του ίντερνετ είναι αχανές και γι' αυτό είναι γεμάτο από μακρόσυρτες αντιδικίες για θέματα που δεν ενδιαφέρουν πραγματικά κανέναν. Οι μισές λέξεις απ' όσες αποτελούν αυτές τις νεκρές πλέον συζητήσεις είναι βρισιές κι ανορθόγραφα ορνιθοσκαλίσματα. Αν οι υπόλοιπες συνθέτουν έστω κι ένα επιχείρημα, αντί για αυτάρεσκες επιδείξεις γνώσεων ή ιδεολογικού τσαμπουκά, τότε μπήκε ένα γκολ υπέρ της τεράστιας διαδικτυακής δημόσιας σφαίρας.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αν δεν αρέσει σε κάποιον μία άποψη, μπορεί πλέον να ψάξει στον υπέροχο σκουπιδότοπο του ίντερνετ και θα βρει σίγουρα μια άλλη, της αρεσκείας του. Όπως είπε κι ο Γκράουτσο Μαρξ: Αυτές είναι οι απόψεις μου. Αν δε σας αρέσουν, έχω κι άλλες!
