Όχι άλλο σκοτάδι
Τώρα που ο “Μπάτμαν” έβγαλε τα λεφτά του, υποθέτω ότι μπορούμε να ψελλίσουμε, έστω, τη λέξη υπερτιμημένο στην ίδια πρόταση με το, άψογο τεχνικά, δημιούργημα του Κρίστοφερ Νόλαν.
Τώρα που ο “Μπάτμαν” έβγαλε τα λεφτά του, υποθέτω ότι μπορούμε να ψελλίσουμε, έστω, τη λέξη υπερτιμημένο στην ίδια πρόταση με το, άψογο τεχνικά, δημιούργημα του Κρίστοφερ Νόλαν. Κι όταν λέω υπερτιμημένο, δεν εννοώ απ' τους δημιουργούς, τους παραγωγούς ή τους εμπόρους, όσο από 'κείνους που το περιμένουν ως μάννα εξ' ουρανού, πριν ακόμα ανακοινωθεί η έναρξη των γυρισμάτων. Τους πιστούς οπαδούς που έσπευσαν να κατακεραυνώσουν όσους κριτικούς είχαν αντίθετη άποψη. Λεπτομέρεια: οι ίδιοι, δεν είχαν δει ακόμα την ταινία, αλλά είχαν αποφασίσει ότι θα τους αρέσει.
Ο άνθρωπος, λένε, είναι περίπλοκο ον. Τρίχες κατσαρές! Ο άνθρωπος είναι τόσο απλοϊκό ον που ένα μάτσο διαφημιστές τον κάνουν ό,τι θέλουν οποιαδήποτε στιγμή χρειαστεί. Και ειδικά σε μια εποχή που οι επιλογές είναι τόσες πολλές κι ο χρόνος τόσο λίγος, που δεν μας παίρνει ούτε ν' αποτύχουμε... Ο άνθρωπος θέλει να νιώσει σπουδαίος όσο τίποτε άλλο. Κι αν δεν μπορεί να το πετύχει με τις πράξεις του, πρέπει να το πετύχει πάση θυσία με τις επιλογές του.
Οι οπαδοί του πιο κινηματογραφημένου, πλέον, υπερήρωα, του πρώτου χωρίς υπερφυσικές δυνάμεις, βομβαρδίζονται εδώ κι ένα χρόνο περίπου, ανελέητα, με τους λόγους για τους οποίους θα έπρεπε να τους αρέσει η ταινία. Ο Νόλαν με τη σειρά του, δεν έκανε τίποτε παραπάνω απ' το να πάρει τα πιο πιασάρικα (εδώ μπαίνει κανονικά η λέξη σκοτεινά) σημεία όλων των εκδοχών του Μπάτμαν είτε αυτές υλοποιήθηκαν στη σειρά κόμικς είτε έμειναν στις καμένες διαδικτυακές συζητήσεις των απανταχού κολλημένων. Είναι γνωστό, από τότε που ο Φρανκ Μίλερ τον αποκάλεσε σκοτεινό, ότι ο Μπάτμαν θα πρέπει να είναι αμφιλεγόμενος, να κάνει το καλό δηλαδή, αλλά με υπόπτα (και σε καμία περίπτωση ευγενή) κίνητρα. Είναι τόσο προβλέψιμο και αναμενόμενο που θα έπρεπε να γελάμε στην αίθουσα με την αφέλειά μας, όπως γελά ο Τζόκερ με την αφέλεια των διωκτών του, οι οποίοι θέλουν να νικήσουν το... “κακό”.
Για να μην παρεξηγηθώ, η ταινία του Νόλαν είναι εξασφαλισμένα λεφτά: διασκέδαση, δράση, μαύρο χιούμορ, ρυθμός, μεγάλη γκάμα χαρακτήρων, σπαρμένα με δεξιοτεχνία στις, επικίνδυνα πολλές, δυόμισι ώρες της διάρκειάς του. Αλλά όλες αυτές οι παπαγαλίστικες ψυχαναλυτικές προσεγγίσεις, είναι ψυχαναγκαστικά προϊόντα ενός άριστα εκτελεσμένου ρεπορτάζ αγοράς. Ειν' η εκδίκηση της προεφηβικής γκοθιάς με ολίγη από γιν-γιαν! Κι αυτό γιατί ξεχνάμε πόσο εύκολα το “ψαγμένο” αναλύεται, ανασυντίθεται, μπαίνει σε κονσέρβα και πουλιέται στο ράφι.
Κι αυτή είναι η, ειδοποιός, διαφορά μιας ταινίας που είναι φτιαγμένη για όλους από μια ταινία που είναι φτιαγμένη για σένα.
Ο άνθρωπος, λένε, είναι περίπλοκο ον. Τρίχες κατσαρές! Ο άνθρωπος είναι τόσο απλοϊκό ον που ένα μάτσο διαφημιστές τον κάνουν ό,τι θέλουν οποιαδήποτε στιγμή χρειαστεί. Και ειδικά σε μια εποχή που οι επιλογές είναι τόσες πολλές κι ο χρόνος τόσο λίγος, που δεν μας παίρνει ούτε ν' αποτύχουμε... Ο άνθρωπος θέλει να νιώσει σπουδαίος όσο τίποτε άλλο. Κι αν δεν μπορεί να το πετύχει με τις πράξεις του, πρέπει να το πετύχει πάση θυσία με τις επιλογές του.
Οι οπαδοί του πιο κινηματογραφημένου, πλέον, υπερήρωα, του πρώτου χωρίς υπερφυσικές δυνάμεις, βομβαρδίζονται εδώ κι ένα χρόνο περίπου, ανελέητα, με τους λόγους για τους οποίους θα έπρεπε να τους αρέσει η ταινία. Ο Νόλαν με τη σειρά του, δεν έκανε τίποτε παραπάνω απ' το να πάρει τα πιο πιασάρικα (εδώ μπαίνει κανονικά η λέξη σκοτεινά) σημεία όλων των εκδοχών του Μπάτμαν είτε αυτές υλοποιήθηκαν στη σειρά κόμικς είτε έμειναν στις καμένες διαδικτυακές συζητήσεις των απανταχού κολλημένων. Είναι γνωστό, από τότε που ο Φρανκ Μίλερ τον αποκάλεσε σκοτεινό, ότι ο Μπάτμαν θα πρέπει να είναι αμφιλεγόμενος, να κάνει το καλό δηλαδή, αλλά με υπόπτα (και σε καμία περίπτωση ευγενή) κίνητρα. Είναι τόσο προβλέψιμο και αναμενόμενο που θα έπρεπε να γελάμε στην αίθουσα με την αφέλειά μας, όπως γελά ο Τζόκερ με την αφέλεια των διωκτών του, οι οποίοι θέλουν να νικήσουν το... “κακό”.
Για να μην παρεξηγηθώ, η ταινία του Νόλαν είναι εξασφαλισμένα λεφτά: διασκέδαση, δράση, μαύρο χιούμορ, ρυθμός, μεγάλη γκάμα χαρακτήρων, σπαρμένα με δεξιοτεχνία στις, επικίνδυνα πολλές, δυόμισι ώρες της διάρκειάς του. Αλλά όλες αυτές οι παπαγαλίστικες ψυχαναλυτικές προσεγγίσεις, είναι ψυχαναγκαστικά προϊόντα ενός άριστα εκτελεσμένου ρεπορτάζ αγοράς. Ειν' η εκδίκηση της προεφηβικής γκοθιάς με ολίγη από γιν-γιαν! Κι αυτό γιατί ξεχνάμε πόσο εύκολα το “ψαγμένο” αναλύεται, ανασυντίθεται, μπαίνει σε κονσέρβα και πουλιέται στο ράφι.
Κι αυτή είναι η, ειδοποιός, διαφορά μιας ταινίας που είναι φτιαγμένη για όλους από μια ταινία που είναι φτιαγμένη για σένα.
