Πολεοδομία Καπανδριτίου: Το... πανωσήκωμα της αγανάκτησης

Η μοίρα και τα κληρονομικά οδήγησαν τον Ιοβόλο στο κατώφλι της Πολεοδομίας Καπανδριτίου να προσπαθεί να βρει έναν αρμόδιο για προχωρήσει υπόθεσή του.

Σε αυτό το σημείο θα κάνουμε ένα γκάλοπ: Πόσο εύκολο θα λέγατε ότι ειναι αυτό το εγχείρημα;
1. Πολύ
2. Λίγο
3. καθόλου
4. δεν έχω γνώμη

Κατ΄ αρχάς να πω ότι όσοι απάντησαν το «4» ειναι οι πιο τυχεροί, καθώς προφανώς δεν θα έχουν ποτέ έως τώρα χρειαστεί τις υπηρεσίες της Πολεοδομίας Καπανδριτίου. Σε αυτούς που επέλεξαν το «2» ή το «3», δεν έχω κάτι να πω. Η ζωή θα τους διδάξει αυτά για τα οποία η ελπίδα τους οδηγεί στην πλάνη.

«Εκείνος που πονά καταλαβαίνει», λέει το άσμα και για αυτό και εγώ θέλω να απευθυνθώ σε όσους συντάσσονται με το «1». Το πρωί της Πέμπτης (κανονική εργάσιμη ΚΑΙ ώρες γραφείου, έτσι;) επί μιάμιση ώρα δοκίμαζα συνεχώς να βρω κάποιον στην ευαγή αυτή υπηρεσία.

Μετά το πρώτο δεκάλεπτο δε με ενδιέφερε να βρω πια κάποιον αρμόδιο. Ήθελα απλώς να βρω ΚΑΠΟΙΟΝ. Να ακούσω μια ανθρώπινη φωνή. Ετσι για να ξέρω ότι οι ελπίδες μου δεν είναι μάταιες, ότι η υπηρεσία υπάρχει και ότι τα εγγόνια μου έστω θα έχουν κάποια στιγμή τη δυνατότητα να βγάλουν άκρη.

Το-πολύ ευγενικό, είναι η αλήθεια- κέντρο που μού υποδείκνυε να πατήσω το "ένα" αν θέλω να μιλήσω με το ταμείο, το "δύο" αν θέλω να μιλήσω με τις υπηρεσίες καταγραφής κλπ κλπ, δεν κατάφερε από μόνο του να μου δώσει τις απαντήσεις που ζητούσα, μια που όλα αυτά τα... πλήκτρα κατέληγαν στο πουθενά.

Τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές είναι πλέον μεσημέρι και ακόμα δεν έχω καταφέρει να βρω κάποιον. Λέω όμως να πάρω μια άδεια τη Δευτέρα, να πάρουμε και την πεθερά μου και κάνα δυό κεφτέδες σε τάπερ και να πάμε εκδρομούλα στο Καπανδρίτι.

Γιατί; Άσχημο είναι το Καπανδρίτι;