Νορβηγός προφήτης

Τι θα ήταν άραγε η τέχνη χωρίς το συσχετισμό της με τη ζωή; Ένα άψυχο δείγμα δεξιοτεχνίας, μα χωρίς ψυχή ή τη δυνατότητα ν' αγγίξει την ψυχή του εκάστοτε δέκτη. Αν ζούσε σήμερα εκείνος ο νορβηγός ζωγράφος που φιλοτέχνησε την “Κραυγή” θα ένιωθε περήφανος που εκτός απ' την καθημερινή υπαρξιακή αγωνία του ανθρώπου, εκφράζει συγκεκριμένα και την αγωνία του οπαδού του ΠΑΣΟΚ.

Η ανάλυση, κόσμημα για το χώρο της ιστορίας της τέχνης, που είδαμε στο εξώφυλλο της “Απογευματινής” ξεκαθαρίζει τα πράγματα σχετικά με το αν το συγκεκριμένο, ή και το συνολικό ακόμα, έργο του Μουνχ σχετίζεται με τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα. Ο Μουνχ άλλωστε, ζωγράφισε κι άλλους σχετικούς πίνακες, όπως το βαρύ κλίμα σε μια επαρχιακή Τ.Ο. ΠΑΣΟΚ στον πίνακα “Θάνατος στο Δωμάτιο του Πόνου” και πολλούς ακόμα προβληματισμένους οπαδούς του παραπαίοντος σοσιαλιστικού κινήματος στους πίνακες “Καρλ & Γιόχαν”, "Μελαγχολία”, “Αποχωρισμός” καθώς και στον ανησυχητικά προφητικό “Η Επόμενη Μέρα”!!!

Φαίνεται ότι το σκανδιναβικό παρελθόν του προέδρου τον κυνηγά ανελέητα και η προσπάθεια κάποιου θερμοκέφαλου οπαδού του κινήματος να υπεξαιρέσει τον “καυτό” πίνακα απ' το μουσείο Μουνχ μόνο χειρότερα μπορούσε να κάνει τα πράγματα. Σαν λαθραναγνώστης του εν λόγω εξωφύλλου πάντως, ο μόνος πίνακας που εκφράζει το διαφωτισμό που υπέστην σχετικά με την εσωστρέφεια στο ΠΑΣΟΚ είναι η “Αρχή της Απόλαυσης” του Ρενέ Μαγκρίτ, του οποίου οι προφητικές απεικονίσεις όμως, δεν είναι ακόμα του παρόντος...