Τα δύο(;) πρόσωπα του Φεστιβάλ

Τα τελευταία χρόνια, μετά την αλλαγή ηγεσίας δηλαδή, είναι αναμφισβήτητο γεγονός πως η ποιότητα του Ελληνικού Φεστιβάλ έχει πάρει την ανιούσα. Λιγότερες παραστάσεις, ποιοτικότερες, με concept, με σημαντικά ονόματα.

Αναμφισβήτητα λοιπόν, το φεστιβάλ εξελίσσεται σε αυτό που ζητούσαμε να είναι εδώ και χρόνια: Ενας πολιτιστικός θεσμός- σημείο αναφοράς για τα ελληνικά δρώμενα.

Την ίδια στιγμή όμως, κάτω από τους νεότευκτους αυτούς πυλώνες του πολιτισμού εξελίσσεται η προσπάθεια μιας ολόκληρης ομάδας ανθρώπων ενασχολλούμενων με τον πολιτισμό, με μεγάλη ή με μικρότερη επιτυχία- δεν έχει τόση σημασία- να αρθούν έως "την εξέδρα με τους προβολείς".

Σε αυτούς τους ανθρώπους θεωρώ ότι είναι χρέος του Φεστιβάλ να δείξει ότι δεν είναι ελιτίστικο, ότι είναι ανοικτόμυαλό και- γιατί όχι;- υποστηρικτικό.

Ελαβα μια ανοικτή επιστολή υπογραφόμενη από την όχι και τόσο γνωστή είναι η αλήθεια ομάδα «Σύνθεση». Δεν γνωρίζω το ποιόν της ομάδας "Σύνθεση" και άρα δεν θα ήθελα να τοποθετηθώ έναντι του δικάίου ή του αδίκου των αιτημάτων τους. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι το κείμενο της επιστολής παρότι φορτισμένο, περιέχει αλήθειες.
 
Αλήθειες από αυτές που πιθανότατα να μην μπορούν να «σταθούν» με την αυστηρή λογική, αλλά που τους αξίζει να ακουστούν. Διαβάστε.

«Στο Αθηνόραμα αυτής της εβδομάδας δημοσιεύεται ένα άρθρο που περιγράφει τις εκδηλώσεις του Eλληνικού Φεστιβάλ και επιγράφεται "Η πόλη του ανήκει". Ως πρόεδρος της Εταιρείας Σύνθεση (www.sinthesis.gr) θα ήθελα να εκφράσω μια διαφορετική άποψη σχετικά με το Φεστιβάλ και τον τίτλο αυτό.

Από τη θέση μου βλέπω καθημερινά πολλές ομάδες (θεατρικές, χορευτικές, μουσικές) που, αν και προσπάθησαν, βρήκαν την πόρτα του Φεστιβάλ κλειστή. Είχαμε προτείνει κι εμείς, και πολλοί άλλοι πριν από εμάς, το Ελληνικό Φεστιβάλ να δημιουργήσει μια πλατφόρμα όπου, παράλληλα με τις επίσημες εκδηλώσεις, να μπορούν όλοι αυτοί οι νέοι δημιουργοί να δείχνουν τη δουλειά τους. Δε χρειάζονται πολλά:μια εξέδρα, λίγα φώτα και μια υποτυπώδης ηχητική εγκατάσταση. Για μια ακόμη χρονιά μιλήσαμε εις ώτα μη ακουόντων.

Όσο το Φεστιβάλ αποκλείει όλον αυτόν τον κόσμο, τόσο η πόλη, η αληθινή Αθήνα, θα αρνείται να του παραδοθεί. Η πόλη ανήκει σε αυτούς που δημιουργούν, ακόμα και εξοστρακισμένοι

Η πόλη ανήκει ακόμα στον Αρη Ρέτσο, που το Φεστιβάλ του απέρριψε την πρόταση "Τοπία μνήμης του αρχαίου δράματος" χωρίς συζήτηση. Η πόλη ανήκει στην ομάδα των ατόμων με ειδικές ανάγκες Δαγίπολη που έκαναν μια εξαιρετική χορογραφία πάνω στα καροτσάκια και το Φεστιβάλ απέρριψε χωρίς συζήτηση. Η πόλη ανήκει στην ομάδα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων που ετοίμασαν μια μοναδική ενιαία παράσταση και το Φεστιβάλ απέρριψε χωρίς συζήτηση.

Η Εταιρεία μας, προτίθεται να διοργανώσει ένα ανοικτό φεστιβάλ στα πρότυπα των μεγάλων φεστιβάλ του εξωτερικού, όπου θα μπορούν να συμμετάσχουν ελεύθερα όλα τα σχήματα και οι ιδέες που αποκλείστηκαν. Ελπίζουμε στην στήριξή σας.

Είμαστε στη διάθεσή σας για περισσότερες πληροφορίες και παραδείγματα.

Γιώργος Νέρης
Πρόεδρος»