Λευκέ, γαλάζιε ποντικέ μου...

Θεωρητική κατάρτιση για το πως πρέπει να λειτουργούν τα πανεπιστήμια και πως πρέπει να διεξάγονται οι πρυτανικές ή οι φοιτητικές εκλογές δεν απέκτησα ποτέ- και δε μπορώ να πω ότι μετανιώνω κιόλας.

Ωστόσο, δε μπορώ να μη θυμάμαι πάλαι ποτέ (αλλά όχι και τόσο πάλαι...), όταν φοιτούσα στο Δ.Π.Θ. φίλους- μέλη πολιτικών νεολαιών να μένουν έκθαμβοι από την ωμότητα με την οποία τους απευθύνθηκε το «νταλαβέρι» των καθηγητών επ’ αφορμή των πρυτανικών εκλογών.

Οι προφάσεις ήταν ανύπαρκτες και τα μισόλογα αποκαλυπτικά: Θα στηρίξετε την υποψηφιότητα του τάδε, και- τι νομίζετε;- εμείς δεν θα βρούμε τον τρόπο να σας βοηθήσουμε;

Και αν οι «δικοί μου» έλαχαν αριστερίζοντες, ρομαντικοί και άρα φρίττοντες με την πρόταση, ήταν κοινό μυστικό ότι δεν συνέβαινε το ίδιο με τα πρωτοκλασσάτα στελέχη της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ- παρατάξεων που κατείχαν αρκετά περισσότερες ψήφους χρήσιμες στις αρχαιρεσίες για την εκλογή Πρύτανη.

Για να είμαι ειλικρινής, ποτέ δεν μου προτάθηκε κάτι τέτοιο ώστε να μπορώ να υπογράψω ότι τέτοια πάρε δώσε συνέβαιναν- καθόλου παράλογο, αφού δεν διέθετα ποτέ την παραμικρή εκλογική δύναμη. Όλο και κάποιος πιο... καμαρωτός όμως χαιρόταν υπερβολικά που πέρασε «νύχτα» κάποιο μάθημα για το οποίο ο υπόλοιπος κόσμος προσπαθούσε δύο, τρεις και τέσσερις εξεταστικέςξ, και δεν δίσταζε να το κοινοποιεί μεταξύ ημών και υμών.

Γενικώς, είχα την αίσθηση ότι υπήρχαν δύο κατηγορίες φοιτητών: Οι έχοντες στον ήλιο (πολιτική) μοίρα και εμείς οι υπόλοιποι. Και αναρωτιέμαι εγώ με κίνδυνο να φανώ αντιδραστικός κλπ κλπ: Το να μετέχουν οι φοιτητές στην εκλογή Πρύτανη είναι αναμφισβήτητα εκτός από λογικό, και χρήσιμο και δημοκρατικό. Το να μετέχουν όμως οι φοιτητές μόνο μέσω των πολιτικών παρατάξεων, ποιον ακριβώς σκοπό εξυπηρετεί;

Αντιθέτως, αν με υποχρέωνε κάποιος να έχω μια γνώμη επ΄ αυτού, θα έλεγα πως όλη αυτή η διαδικασία μάλλον προτοιμάζει τους αυριανούς επαγγελματίες για τις «επίσημες» πελατειακές σχέσεις με τους κομματικούς μηχανισμούς. Με τις θυσίες και τα «τυράκια», βεβαίως βεβαίως.

Συγχωράτε με λοιπόν, αλλά, αφήνοντας στην άκρη το θέμα των αξιολογήσεων των Πανεπιστημίων, δεν είμαι αντίθετος με την συγκεκριμένη επιχειρούμενη αλλαγή.

Μπας και κάτσουν και οι εκκολαπτόμενοι καρεκλοκένταυροι και ανοίξουν και κανά βιβλίο. Λέμε τώρα...