Οδηγάω, μαμά...

Η εν Ελλάδι συναδελφική συμπαράσταση δεν έχει όρια. Επί παραδείγματι, οι εργαζόμενοι στο τραμ απεργούν διαμαρτυρόμενοι για την απόλυση δύο συναδέλφων τους. Ο ένας από αυτούς οδηγούσε μεθυσμένος και ο άλλος αρνιόταν να μπει στην καμπίνα χωρίς... τη μαμά του! Γίνονται και αλλού, ρε παιδιά αυτά;

γράφει:Ιοβόλος 18 Απριλίου 2008 Παλαιότερο των 360 ημερών

Χωρίς να διεκδικεί "δάφνες" συνδικαλιστή, ο Ιοβόλος ποτέ δεν πίστευε ότι θα έπεφτε στην παγίδα της γκρίνιας κατά των απεργιών –την οποία μεγάλο μέρος του τύπου δεν έχει καταφέρει να αποφύγει τις τελευταίες εβδομάδες, με απεργίες ΔΕΗ, συνεργείων καθαριότητας δήμου, μέσων μαζικής μεταφοράς κλπ κλπ.

Η σημερινή είδηση, όμως, σχετικά με την απεργία των εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς –που ξεκίνησε, αν θυμάστε ως διαμαρτυρία των οδηγών του Τραμ για την απόλυση δύο συναδέλφων τους, και ακολούθησαν οι υπάλληλοι της Αττικό Μετρό για… συμπαράσταση– δε θα άφηνε ούτε τον πιο φανατικό υπέρμαχο του δικαιώματος στην απεργία αδιάφορο.

Διότι ναι, αναφαίρετο δικαίωμα η απεργία, αναμφισβήτητα, αλλά μήπως, διερωτώμαι, πρέπει να εξετάζεται κάποιες φορές λογικά και ο λόγος για τον οποίο γίνεται; Κι επειδή βλέπω ήδη κατεβασμένα φρύδια και γκριμάτσες αμφισβήτησης, εξηγούμαι.

Στον Τύπο σήμερα γράφτηκε ότι, σύμφωνα με πληροφορίες, οι δύο οδηγοί του τραμ που απολύθηκαν –και για την απόλυση των οποίων διαμαρτύρονται οι υπάλληλοι τραμ και μετρό με επαναλαμβανόμενες κινητοποιήσεις– είχαν δεχθεί επανειλημμένως παρατηρήσεις από τη διοίκηση της εταιρείας, καθότι για τον έναν υπήρχαν υπόνοιες ότι οδηγούσε υπό την επήρεια αλκοόλ, ενώ ο δεύτερος αρνούταν, λόγω ψυχολογικών προβλημάτων, να μπει στην καμπίνα του οδηγού.... χωρίς τη μητέρα του!

Οι άδικες αυτές απολύσεις οδήγησαν στο πανδαιμόνιο που επικρατεί τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα τον τελευταίο καιρό στους δρόμους της Αθήνας, λόγω των απεργιών των μέσων μαζικής μεταφοράς.

Βέβαια, τώρα που το σκέφτομαι, η κινητοποίηση έχει και τα καλά της. Αν μια από τις επόμενες ημέρες το αλκοτέστ εμφανίσει το αλκοόλ στον οργανισμό μας παραπάνω από το όριο, μπορούμε να επικαλεστούμε τη συμμετοχή μας στη διαμαρτυρία υπέρ εκείνου του οδηγού. Είμαστε όλοι μεθυσμένοι –κατά το είμαστε όλοι μετανάστες.

Αλληλεγγύη, μάνα!