Κι όποιον πάρει η... μπάρα

Με προσοχή και δυσθυμία διάβασα τις δηλώσεις του ομοσπονδιακού τεχνικού της Αρσης βαρών του κ. Χρήστου Ιακώβου. Τις κανονικές δηλώσεις του και όχι τις μέσω δικηγόρου επικλήσεις του λάθους από την κινεζική εταιρία που δήθεν έστειλε λάθος αγωγή κλπ κλπ.

Ετσι λοιπόν, ο κ. Ιακώβου έκανε λόγο για «ευθύνες όλων» και για «εκκωφαντική σιωπή» τόσο των ομοσπονδιών, όσο και της πολιτικής ηγεσίας του υφυπουργείου Αθλητισμού. Προφανώς, ουδέν αληθέστερον. Το ερώτημα είναι γιατί ο ίδιος δεν έβλεπε το θέμα ως άξιο απόδοσης ευθυνών όλα αυτά τα χρόνια. Δηλαδή με ποια κριτήρια λειτουργεί αυτή η κοινωνία;

Κανείς δεν κατηγορεί κανέναν μέχρι να κατηγορήσουν τον ίδιο; Όλο τον προηγούμενο καιρό τι κάνει; Μαζεύει άπλυτα για τους άλλους, ώστε να μην τολμήσουν να τον απειλήσουν;

«Θα τα πω όλα στον Εισαγγελέα», υπόσχεται ο διεθνής προπονητής. Σίγουρα; Μήπως αν η πολιτική ηγεσία κρίνει ότι έχει πιο πολλά να χάσει αν μιλήσει ο Ιακώβου, εφεύρει έναν αποδιοπομπιαίο τράγο, κάνει μια δήλωση στήριξης ο δεν θα τρέξει και τίποτα; Ή πιστεύει κανείς ότι όπως και να έχει ο κ. Ιακώβου θα τα «πει όλα»;

Και εντάξει ο Ιακώβου. Στο φινάλε μια θέση είχε και αυτός, δεν ήταν τόσο γενναίος ώστε να σπάσει την παράδοση της ντόπας, και- εδώ που τα λέμε, δεν ξέρω και ποιος στη θέση του θα μπορούσε να το κάνει.

Το θέμα είναι ότι ακόμα και αν εμείς οι υπόλοιποι δεν είμαστε σε θέση να φανταστούμε ποιος θα ήταν πρόθυμος να αφήσει παχυλούς μισθούς και δόξα για να καταγγείλει τη σαπίλα, αυτοί που θα αναλάβουν να διορίσουν τον διάδοχο του κ. Ιακώβου (αν τελικά γίνει δεκτή η παραίτησή του) θα πρέπει να τον βρουν.

Ή σε διαφορετική περίπτωση, θα πρέπει να τον «κατασκευάσουν» στο εργαστήριο. Έστω και με αναβολικά.