"Picasso Suite 347": Όταν η έκθεση... εκτίθεται

Το εικαστικό γεγονός του φετινού χειμώνα για τη Θεσσαλονίκη είναι η μεγάλη Έκθεση Χαρακτικών Έργων με τίτλο «Picasso, Suite 347», η οποία παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών Α.Π.Θ. από τις 25 Ιανουαρίου 2008 και διαρκεί μέχρι τις 16 Απριλίου.

Η σημαντική αυτή συλλογή περιλαμβάνει 347 χαρακτικά που ο Πικάσο δημιούργησε από τις 16 Μαρτίου μέχρι τις 5 Οκτωβρίου του 1968 και ανήκει στο Ίδρυμα Bancaja της Βαλένθια. Είναι μια από τις πέντε σειρές χαρακτικών που κυκλοφορούν με την υπογραφή, σε όλα τα χαρακτικά, του ίδιου του Πικάσο, δεδομένου ότι είναι "Epreuve d' artiste", δηλαδή η εκτύπωση του ίδιου του δημιουργού για να ελέγξει το τελικό αποτέλεσμα της δουλειάς του.

Κατόπιν όλων αυτών, ο ανυποψίαστος επισκέπτης εισέρχεται στο Τελλόγλειο, με σκοπό να περάσει δύο ώρες απολαυστικής επισκόπησης των έργων της σειράς, απροειδοποίητος για το ότι στο ξεκίνημα της έκθεσης των έργων θα βρει ένα ταμπλώ με πληροφορίες για τα έργα, τη σειρά και τις μεθόδους χαρακτικής, πληροφορίες τυπωμένες με μεγάλα λευκά γράμματα σε σκουρόχρωμο φόντο, πληροφορίες φωτιζόμενες από τρεις προβολείς.

Δίπλα στις πληροφορίες αυτές υπάρχουν -είτε σε φυσικό μέγεθος, είτε σε σμίκρυνση- δημοσιεύματα του ξένου Τύπου από παλιότερες παρουσιάσεις της σειράς, τις οποίες οι επιμελητές της έκθεσης δεν θεώρησαν απαραίτητο να φωτίσουν.

Ο επισκέπτης μας ανακαλύπτει σύντομα ότι θα χρειαστεί να κάνει περίπου 347 επικύψεις προκειμένου να σταθεί δυνατό να διαβάσει τις περισσότερες ετικέτες που στόχο έχουν να τον πληροφορήσουν για το έργο κάτω από το οποίο βρίσκονται, οι οποίες είναι τοποθετημένες περί το μισό μέτρο από το πάτωμα, τυπωμένες με μικρά γράμματα.

Επίσης, σύντομα θα ανακαλύψει ότι η επιλογή των επιμελητών της έκθεσης να φωτίζουν τα έργα από μικρούς προβολείς τοποθετημένους ψηλά δημιουργεί γωνία κατάλληλη για την μεγέθυνση της σκιάς της κατώτερης πλευράς των κάδρων των έργων, ώστε αυτή στις περισσότερες περιπτώσεις να καλύπτει τα -έτσι κι αλλιώς δυσανάγνωστα- καρτελάκια πληροφοριών.

Συνεπώς ο επισκέπτης θα πρέπει να φέρει δύο φακούς επάνω του προκειμένου να απολαύσει την έκθεση: έναν μεγεθυντικό και έναν φωτισμού. Επίσης θα πρέπει να κλείσει δύο ραντεβού σε γιατρούς, προκειμένου να τους επισκεφτεί μετά το πέρας της έκθεσης -το ένα σε οφθαλμίατρο και το δεύτερο σε φυσικοθεραπευτή.

Κουρασμένος καθώς είναι από τις επίπονες ασκήσεις της μέσης του και των ματιών του ο επισκέπτης μπορεί να επιλέξει να καθίσει σε κάποιο από τα λιγοστά καθίσματα που στέκουν μπροστά σε μία οθόνη τηλεόρασης με το κλασσικό video - loop που συναντούμε σε πολλές εικαστικές εκθέσεις, αναμένοντας να παρακολουθήσει κάποιον μικρό πληροφοριακό video clip ή κάποια εικονική ξενάγηση.

Εντούτοις, οι επιμελητές της έκθεσης αποφάσισαν να πρωτοτυπήσουν και πάλι: διότι το video αποτελείται από slides των έργων της έκθεσης που παρελαύνουν το ένα μετά το άλλο με την υπόκρουση διάφορων ενοχλητικών μουσικών τόνων, οι οποίοι σε κάποιο άλλο πλανήτη ίσως θεωρούνται μουσική.

Κρίμα. Μια καλή έκθεση εκτίθεται... ανεπανόρθωτα.