Τα πάθη(ματα) ενός θεατρόφιλου

Αμουσος και ατάλαντος ο ίδιος, ο Ιοβόλος είναι πάντα χαρούμενος όταν έχει την ευκαιρία να παραχωρήσει βήμα στους τεχνόφιλους. Σήμερα, αντί άλλης... γκρίνιας φιλοξενεί τις περιπέτειες ενός θεατρόφιλου.     
Ο Ιοβόλος έλαβε την παρακάτω επιστολή τακτικού αναγνώστη της στήλης και σας την μεταφέρει αυτούσια (Ο λόγος περί της παράστασης "Μέθοδος Grohnholm"):     

"Η παράσταση ήταν εξαιρετική. Οι πρωταγωνιστές (Γ. Καραμίχος, Π. Λαγούτης, Χρ. Σαπουντζής, Β. Παπαδοπούλου.) στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων ακολουθώντας τις πετυχημένες σκηνοθετικές οδηγίες του κ. Διαγόρα Χρονόπουλου.

Δυστυχώς όμως το έναυσμα για να γράψω τις εντυπώσεις μου από την επίσκεψη στο υπόγειο Θέατρο Τέχνης του Κάρολο Κουν δεν προήλθε από τη θεατρική απόλαυση αλλά από τη γηπεδική συμπεριφορά των εργαζομένων-ταξιθετών.

Η περιπέτειά μας άρχισε την Πέμπτη όταν αναγκαστήκαμε να κατεβούμε στο κέντρο της Αθήνας για να πάρουμε τα εισιτήρια έτσι ώστε να μην περιμένουμε σε ουρές και επιπλέον για να είμαστε σίγουροι ότι οι θέσεις μας θα είναι καλές.

Όταν όμως φτάσαμε εκεί το Σάββατο, (10 λεπτά αργότερα από την προβλεπόμενη ώρα αλλά πριν ξεκινήσει η παράσταση) οι υπεύθυνοι μάς είπαν ότι οι θέσεις μας ήταν κατειλημμένες γιατί είχαμε καθυστερήσει και ότι δεν μπορούσαν να σηκώσουν τους «κακόμοιρους» θεατές που όσοι ώρα εμείς οδηγούσαμε αυτοί περίμεναν στην ουρά για να κάτσουν στις θέσεις μας! Λες κι εμείς δεν περιμέναμε υπομονετικά –δυο μέρες πριν- για τον ίδιο λόγο!

Όταν προσπάθησα να τους εξηγήσω τους λόγους για τους οποίους αυτό που μου έλεγαν ήταν απαράδεκτο, μου έκαναν παρατήρηση γιατί είχα φτάσει καθυστερημένος! Χωρίς να χάσω την ψυχραιμία μου, τους είπα ότι εφόσον είχα αργήσει είχαν κάθε δικαίωμα να μου πουν ότι δεν μπορώ να μπω γιατί είχε αρχίσει η παράσταση (που , επαναλαμβάνω , δεν είχε αρχίσει) ή να μου πουν να περιμένω για να με βάλουν στη θέση μου σε μια στιγμή που δεν θα ενοχλούσα τους υπολοίπους.

Αυτό βέβαια δεν μπορούσαν πια να το κάνουν γιατί είχαν ήδη καθυστερήσει την έναρξη της παράστασης μέχρι να αγοράσουν κάποιοι άλλοι τις θέσεις μας, και μόλις φτάσαμε εμείς εκεί μας έκαναν και παρατήρηση.

Λυπούμαι ιδιαιτέρως γιατί οι αγενείς αυτοί τύποι κατάφεραν να εισάγουν στο χώρο του θεάτρου πρακτικές γηπέδου. Το γήπεδο άλλωστε είναι το μόνο μέρος που χάνεις τη θέση σου αν αργήσεις."
 
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v