7 προσωπικότητες που λατρεύουμε να μισούμε

της συντακτικής ομάδας του in2life

«Όποιος έχει τα γένια έχει και τα χτένια», λέει ο σοφός λαός. Το ίδιο ισχύει και με τον δημόσιο βίο. Όποιος δεν ιδιωτεύει, εκτίθεται σε αυτό που λέμε «λαϊκή ετυμηγορία». Πράττει, μιλά, αποκρύπτει, υπονοεί ή απλώς υπάρχει. Όλα κρίνονται από την κοινή γνώμη που τελικά -όταν δεν έχουμε εκλογές- καλείται να κρίνει τους διάσημους του πλανήτη με το απλό και καθημερινό «συμπαθής ή αντιπαθής».

Πέραν των περιπτώσεων που η τάση αυτή είναι ξεκάθαρη, όπως επί παραδείγματι συμβαίνει με τον νυν Πρόεδρο των ΗΠΑ, υπάρχει μια κατηγορία δημόσιων προσώπων που έλκουν ταυτόχρονα την καλή και την κακή γνώμη.

Πολιτικοί, καλλιτέχνες, αθλητές- όλοι μπορούν να έλξουν τον χαρακτηρισμό του αμφιλεγόμενου. Το in2life ανέσυρε τις βαθύτερες αντιγνωμίες του για ορισμένους εκ των διασήμων και, επιχειρώντας να είναι όσο το δυνατόν αντικειμενικότερο, σας βάζει σε διλήμματα.

Βλάντιμιρ Πούτιν: Ο κατάσκοπος που γύρισε… (σ)το τιμόνι της Ρωσίας

Ίσως η επιτομή του όρου «αμφιλεγόμενη προσωπικότητα», ο Πούτιν πολύ δύσκολα χωρά σε αναλύσεις, σε διαχωρισμούς τύπου υπέρ και κατά, σε «στρατόπεδα» φίλων και εχθρών. Δεν είναι από τους πολιτικούς εκείνους που είτε τους λατρεύεις είτε τους μισείς –είναι από τους λίγους που οι οπαδοί έχουν λόγο να αμφισβητούν και οι εχθροί βρίσκουν σημεία στα οποία τους παραδέχονται.

Δεύτερος κατά σειρά πρόεδρος της Ρωσίας, εγγονός του μάγειρα του Στάλιν, ο Πούτιν χρεώνεται τα εύσημα για την οικονομική ανάκαμψη της χώρας του κατά τη διάρκεια της οκταετούς θητείας του, αλλά και για την επανένταξή της στο χάρτη των διεθνών διπλωματικών σχέσεων, στις εξελίξεις της Μέσης Ανατολής και στις μεγάλες –οικονομικά και πολιτικά– δυνάμεις του κόσμου.

Για όλους αυτούς τους λόγους ανακηρύσσεται πρόσωπο της χρονιάς από το Time, το οποίο σπεύδει όμως να ξεκαθαρίσει τη θέση του: «το Πρόσωπο της Χρονιάς» γράφει «δεν είναι τιμή. Δεν είναι επιδοκιμασία. Δεν είναι διαγωνισμός δημοτικότητας. Είναι μια αντικειμενική αναγνώριση των ατόμων και των δυνάμεων που αλλάζουν τον κόσμο –για καλό ή για κακό. Ο Πούτιν δεν είναι πρόσκοπος. Δεν είναι δημοκράτης, με καμία από τις έννοιες που το ορίζει η Δύση. Δεν είναι υπόδειγμα ελευθερίας του λόγου... Το αν θα αποδειχθεί αναμορφωτής ή ένας ακόμα δυνάστης που θα επαναφέρει τη Ρωσσία σε καθεστώς καταπίεσης, θα το δούμε μέσα στην επόμενη δεκαετία»

Με δύο λόγια; Ένας πολιτικός ηγέτης – πρώην πράκτορας της KGB στην Ανατολική Γερμανία, με δύναμη στα χέρια του και επιτυχίες στο ιστορικό του, ο οποίος όμως έχει κατηγορηθεί για νοθεία στις εκλογές, καταπάτηση της ελευθερίας του λόγου και φίμωση του Τύπου δεν μπορεί παρά να κερδίσει επάξια μια θέση στη λίστα των πλέον αμφιλεγόμενων προσωπικοτήτων του πλανήτη.

Ντέιβιντ Λυντς: Ο καλλιτέχνης που (δεν) είχε πολλά να πει

Έχει χαρακτηριστεί ο μεγαλύτερος κινηματογραφιστής της εποχής μας, θεωρείται καλλιτέχνης από τους λίγους και είναι από τους ελάχιστους σκηνοθέτες που απολαμβάνουν το προνόμιο των ιδιαίτερα φανατικών θαυμαστών. Δοκιμάστε να ανοίξετε μια συζήτηση για το Λυντς με ύφος που εμπεριέχει έστω και μια ελάχιστη υποψία αμφισβήτησης, και θα βρείτε τουλάχιστον τρία άτομα σε κάθε παρέα πρόθυμα να σας χαρακτηρίσουν καθυστερημένους –κι αυτή είναι συνήθως η καλύτερη των αντιδράσεων.

Από την άλλη, η θεωρία ότι οι ταινίες του δεν εμπεριέχουν τα «κρυφά νοήματα» ή τα «αλληγορικά δοσμένα μηνύματα» τα οποία αναζητούν σε ατέρμονες συζητήσεις οι ένθερμοι υποστηρικτές του έργου του, πλανάται τα τελευταία χρόνια επικίνδυνα πάνω από το Χόλιγουντ.

Οι… αντιφρονούντες πιάστηκαν από μία φράση του σκηνοθέτη που, σε μια συνέντευξή του, έλεγε ότι ενεπλάκη με τη βιομηχανία του κινηματογράφου γιατί ήθελε να ζωγραφίζει κινούμενες εικόνες, για να υποστηρίξουν ότι τελικά ο Λυντς δεν είχε τίποτα να πει, κανένα μήνυμα να περάσει μέσα από τις ακατανόητες ταινίες του. Κάποιοι είπαν ότι ο κινηματογράφος του Λυντς είναι απλά εικαστική τέχνη, χωρίς σαφή προσανατολισμό όσον αφορά τις ιστορίες, τη συνοχή ή τα συμπεράσματά τους, και κάποιοι κατέληξαν ότι, πολύ περισσότερο από τέχνη ή αλληγορία, ο αμερικανός σκηνοθέτης έκανε ταινίες για εντυπωσιασμό.

Εδώ εννοείται ότι οι θαυμαστές εξανέστησαν, προβάλλοντας τον «Άνθρωπο Ελέφαντα» ως υπέρτατο δείγμα δημιουργίας μακριά από κάθε απόπειρα εντυπωσιασμού, μετά οι αμφισβητούντες σχολίασαν κοροϊδευτικά τον «αχταρμά» του Mulholland Drive, μετά οι μεν είπαν τους δε απαίδευτους ανίδεους και η συζήτηση συνεχίζεται ακόμα.

Μιχαήλ Γκορμπατσώφ: Από την ουτοπία της Περεστρόικα στις ρεκλάμες της Pizza Hut

Πρόκειται για μια από τις πλέον αμφιλεγόμενες πολιτικές προσωπικότητες, με σημαντικότατη συμβολή στο ρου της σύγχρονης ιστορίας, ως ηγέτης της ΕΣΣΔ στην ιδιαίτερα κρίσιμη μεταβατική περίοδο 1985-1991.

Ο Γκορμπατσώφ, με την περίφημη Περεστρόικα (αναδιάρθρωση) εφάρμοσε οικονομικές μεταρρυθμίσεις με στόχο τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και της παραγωγικότητας των πολιτών. Παράλληλα, με τη νομοθεσία Γκλάσνοστ (Διαφάνεια) επιχείρησε αφ’ ενός να περιορίσει τη διαφθορά στο δημόσιο τομέα και να θέσει τις βάσεις για περισσότερη ελευθερία λόγου στη χώρα.

Το 1990 πήρε το Νόμπελ Ειρήνης για τη συμβολή του στο τέλος του ψυχρού πολέμου. Ωστόσο, πιστώνεται επίσης την κατάρρευση του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης.

Σήμερα, στη Ρωσία ορισμένοι τον έχουν για ήρωα και κάποιοι ως τον άνθρωπο που τους κατέστρεψε, ενώ και οι απόψεις των ιστορικών διίστανται, καθώς κάποιοι τον χαρακτηρίζουν αναμορφωτή του υπαρκτού σοσιαλισμού και άλλοι, βασικό καταλύτη για την εξαφάνισή της Ρωσίας από το παγκόσμιο πολιτικό ισοζύγιο.

Ο πάλαι ποτέ ηγέτης της ΕΣΣΔ έχει δεχτεί εντονότατη κριτική για τη συμμετοχή του στις διαφημίσεις… της Pizza Hut και της Louis Vuitton καθώς όσοι έχουν στη βιβλιοθήκη τους την Περεστρόικα θεώρησαν απαράδεκτο ολίσθημα από τον εμπνευστή της να διαφημίζει πίτσες και… τσάντες πολυτελείας.

Έλτον Τζον: Μουσική για κηδείες…

Για κάποιους είναι ένας από τους μεγαλύτερους εν ζωή καλλιτέχνες ενώ για πολλούς άλλους αποτελεί αστείρευτη πηγή παραγωγής ποπ μελοδράματος και θα ήταν ο υπ. αριθμόν 1 καταζητούμενος εάν υπήρχε Αστυνομία Αισθητικής…

Στην 40ετή καριέρα του, ο κ. Έλτον Ηρακλής (!) Τζον, έχει πουλήσει περισσότερα από 250 εκατ. άλμπουμ και πάνω από 100 εκατ. singles, κάτι που τον τοποθετεί μεταξύ των πιο επιτυχημένων εμπορικά καλλιτεχνών.

Παράλληλα, είναι γνωστός για το φιλανθρωπικό του έργο και τη συμβολή του στις προσπάθειες αντιμετώπισης του AIDS, έχει στεφθεί και ιππότης της Μεγάλης Βρετανίας το 1998, ενώ είναι πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομάδας Γουότφορντ.

Ωστόσο, το στιλ της μουσικής του, οι σεξουαλικές του επιλογές και το εκκεντρικό του στιλ, ο εθισμός του στην κοκαΐνη αλλά και οι παρεμβάσεις του κατά της θρησκείας τον έχουν θέσει κατά καιρούς στο στόχαστρο της κριτικής. (Ο Έλτον Τζον έχει κατά καιρούς στραφεί εναντίον της οργανωμένης εκκλησίας, θεωρώντας την υπεύθυνη για υποκίνηση μίσους εναντίον των ομοφυλόφιλων).

Ωστόσο, ο «Ηρακλής» κερδίζει μια θέση στο αφιέρωμα, όχι για τις επιλογές του στη ζωή, αλλά για τη γλυκανάλατη μουσική του, για την οποία ο γράφων -αλλά και πολλοί άλλοι- ποτέ δεν κατάλαβε πως είναι δυνατόν να ηχεί ευχάριστα στα αυτιά ενήλικων ανθρώπων…

Mickey Rourke: Ο αντιστάρ που έτρωγε ξύλο

Ο Phillip Andre Rourke Juniorr, όπως είναι το μη καλλιτεχνικό όνομα του Mickey, γεννήθηκε το 1956 στο Liberty City της Florida. Στα εφηβικά του χρόνια ασχολήθηκε με το μποξ, αποφασίζοντας να ακολουθήσει ερασιτεχνική καριέρα στο σπορ. Σταδιακά ασχολήθηκε όλο και περισσότερο με την υποκριτική για να φτάσει το 1986 στο αποκορύφωμα της επιτυχίας του με το 9 ½ εβδομάδες που «κακόμαθε» όλες τις γυναίκες επινοώντας έναν εραστή απο τη χώρα του παραμυθιού. Ο ρόλος ήταν αβανταδόρικος και ο Mickey μέσα σε μια χρονιά έγινε το απόλυτο sex symbol.

Η πτώση του ξεκίνησε ακριβώς την ώρα που ο γυναικείος πληθυσμός της γης τον αντιμετώπιζε όπως αντιμετωπίζει σήμερα τον Κλούνεϊ- και αυτό τον κάνει αυτόματα συμπαθή. Το 1991 ο Rourke θα εγκαταλείψει τον κινηματογράφο («ντρέπομαι για τις ταινίες που κάνω ως ηθοποιός» αι θα επιστρέψει στην πυγμαχία. Θα δώσει μια σειρά από επαγγελματικούς αγώνες, σκοπεύοντας στη διεκδίκηση του παγκόσμιου τίτλου, αλλά θα αποσυρθεί οριστικά το 1995, πριν τα καταφέρει.

Κληρονομιά που του άφησε το αγαπημένο του άθλημα είναι η σπασμένη μύτη, τα τσακισμένα ζυγωματικά, ένα αχρηστευμένο δάκτυλο μια κομμένη γλώσσα και μερικά σακατεμένα πλευρά. Εφόσον θέλησε να επιστρέψει στο Χόλυγουντ έπρεπε να προχωρήσει σε μια σειρά πλαστικών επεμβάσεων τις οποίες και έκανε. Η επιστροφή του σημαδεύτηκε από μια σειρά αποτυχημένων επιλογών, από τις οποίες ποτέ δεν ανέκαμψε. High light της καριέρας του- για τους βιβλιόφιλους- ο ρόλος του ως Μπουκόφσκυ στο “Barfly”.

Στα θετικά του, η αντι star system συμπεριφορά, στα αρνητικά του οι φήμες ότι ξυλοφόρτωνε τη θεά Κάρε Ότις με την οποία είχε σχέση και η ανοικτή υποστήριξή του στην υποψηφιότητα Μπους το 2006.

Naomi Campbell: Τύραννος με αγγελικό πρόσωπο

Στον ματαιόδοξο και βαθύτατα επιφανειακό κόσμο της μόδας ο μόνος τρόπος για να ακουστεί αλλά και να επιβιώσει ένα μοντέλο είναι, πέρα από εμφάνιση, να διαθέτει και έντονη προσωπικότητα. Και η Naomi Campbell αναμφισβήτητα διαθέτει και από τα δύο. Η αξία της ως παγκοσμίου φήμης super-top-model έχει πλέον, στα 38 της χρόνια, αποδειχθεί. Έχει περπατήσει στα πιο glamorous catwalks, έχει κάνει -και συνεχίζει να κάνει- αμέτρητα πρωτοσέλιδα, έχει εμφανιστεί στη μεγάλη οθόνη και είναι από τις λίγες που αναγνωρίζονται με το μικρό τους όνομα.

Παράλληλα, η φιλανθρωπική δράση της την έχει κάνει ακόμα πιο αξιοθαύμαστη: Έσοδα από βιβλίο που έγραψε προσφέρθηκαν στον Ερυθρό Σταυρό, χρηματοδοτεί οργανώσεις για φτωχά παιδιά, ενισχύει το παιδαγωγικό έργο του Δαλάι Λάμα για το χτίσιμο σχολείων μέσω της UNESCO. Εντύπωση, μάλιστα, έκανε το φιλί που έδωσε στην Kate Moss στα πλαίσια ενός φιλανθρωπικού fashion show το 2001, καθώς και το 1 εκατομ. δολάρια που συγκέντρωσε για τα θύματα του τυφώνα Κατρίνα.

Στην αντίπερα όχθη, ωστόσο, δεν είναι λίγες οι φορές που η Naomi έχει κατηγορηθεί για τον ατίθασο χαρακτήρα της και που έχει οδηγηθεί στα δικαστήρια για την βίαιη συμπεριφορά της. Το 2000 κατηγορήθηκε ότι χτύπησε τη βοηθό της Georgina Galanis με ένα τηλέφωνο και απείλησε να την πετάξει από κινούμενο όχημα. Το 2005 δικάστηκε γιατί χαστούκισε τη βοηθό της Amanda Brack και την χτύπησε στο κεφάλι με το BlackBerry.

Έχει ρίξει μπουνιά στην Ιταλίδα ηθοποιό Yvonne Sciò, έχει συλληφθεί για βιαιοπραγία εναντίον της οικιακής βοηθού της, έχει εκτίσει εναλλακτική ποινή πέντε ημερών κοινωνικής εργασίας επειδή χτύπησε την καθαρίστριά της, ενώ εκκρεμούν ακόμα δικαστήρια με κατηγορίες βίαιων επιθέσεών της σε βοηθούς της. Η ομορφιά και η ιδιοτροπία σε πλήρη ενσάρκωση.

Σοφοκλής Σχορτσιανίτης: Ένα ταλέντο με αβέβαιο μέλλον

Ο Σοφοκλής Σχορτσιανίτης δεν ήταν πάντα αμφιλεγόμενος. Όταν βρέθηκε στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης απ' τον Ηρακλή Καβάλας ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα και σίγουρα το πιο θηριώδες κορμί στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Στο νεανικό γηραιό (!) εκείνων των χρόνων βρήκε λεπτά συμμετοχής κι εξελίχθηκε έως τη στιγμή που επιλέχθηκε απ' τους Κλίπερς στο, εξαιρετικά φτωχό από ψηλούς, ντραφτ του 2003.

Η παρουσία του στην Α1 ήταν σεμνή αλλά με την Εθνική Εφήβων στο παγκόσμιο της Θεσσαλονίκης έδειξε τα πρώτα ψήγματα βεντετισμού. Με αποτυχημένες στάσεις στην Καντού και τον Άρη, έκανε τις καλύτερες εμφανίσεις της καριέρας του το 2006 με τη φανέλα του Ολυμπιακού και της Εθνικής.
 
Όμως αντί να πάρει μπρος, ο Σοφοκλής εμφανίστηκε στην προετοιμασία υπέρβαρος και κατώτερος των προσδοκιών. Πριν από τη φετινή σεζόν οι γιατροί αποφάνθηκαν ότι εκτός από την καριέρα κινδυνεύει και η υγεία του. Έχασε το Ευρωμπάσκετ όπου θα μπορούσε να κυριαρχήσει με τη δύναμή του. Σε μια εξαιρετικά θολή περίοδο κρίσης στις σχέσεις του με την ομάδα, φέρεται ν' αρνήθηκε αρχικά την πρόταση για θεραπεία σε ειδικό κέντρο της Ελβετίας, όπου και πήγε τελικά πριν από ενάμισι μήνα.

Ο Σχορτσιανίτης είναι ακόμα μικρός κι ο χρόνος είναι με το μέρος του αν και δε φαίνεται να μαθαίνει εύκολα. Ο εθισμός στο φαγητό έχει κάψει στο παρελθόν πολλούς ταλαντούχους παίκτες σαν αυτόν, που είναι μοναδικός μόνο για τα ελληνικά δεδομένα. Ο Ολυμπιακός πάλι, φαίνεται να ασχολείται μαζί του με όλο και περισσότερη επιφύλαξη ενώ οι Κλίπερς δεν έχουν δείξει μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Άλλωστε πολύ συχνά οι επιλογές στα ντραφτ είναι σα λαχεία που οι ομάδες περιμένουν από μακριά μπας και κληρωθούν.

Ο Σοφοκλής είναι πλέον αμφιλεγόμενος. Άλλοι πιστεύουν ότι θα γυρίσει με σωστά κιλά και όρεξη κι άλλοι ότι είναι στα πρόθυρα να γίνει καμμένο χαρτί. Τι είναι εκείνο που θα μετρήσει; Ίσως λέγεται προσωπικότητα, ίσως επαγγελματισμός, ίσως ακόμα να είν' η τρέλα με την πορτοκαλί μπάλα όπως μόνο μια άλλη αμφιλεγόμενη παλιοσειρά απ' την Ιταλία που παίζει ακόμα μπάσκετ την κατέχει. Αισίως στα 45 του χρόνια, ο “Σούπερ Μάριο” Μπόνι...