Δημοσιογράφοι χωρίς σύνορα

Είναι αλήθεια ότι ένα από τα καλύτερα πράγματα που μπορεί να δώσει η δημοσιογραφία σε αυτόν που την εξασκεί, είναι η αίσθηση πολυπραγμοσύνης και γενικής «γνώσης»- έστω και αν αυτή τελικά είναι εν τη γενέσει της, ημιμάθεια.

Λίγο η ματαιοδοξία του «κατέχοντος», λίγο οι ανάγκες του προφίλ, πολλοί εκλεκτοί συνάδελφοι- ιδίως τηλεοπτικοί αστέρες- υποκύπτουν τελικά στο αμάρτημα της παντογνωσίας, αλλά και της δημόσιας διακήρυξής της.

Επί πυρκαγιών οι γνώσεις τους καταθέτονταν περί της πυρασφάλειας, επί σεισμών περί της αντισεισμικής οικοδομικής, επί του ατυχήματος στα Τέμπη περί των ατασθαλειών και των παραβάσεων στα οδικά έργα κ.ο.κ.

Αυτές τις ημέρες το θέμα είναι η κατάσταση της υγείας του Αρχιεπισκόπου Χροστόδουλου και… οι ανάγκες της τηλεοπτικής ενημέρωσης αναγορεύουν σε ειδήμονες τους απανταχού δημοφιλείς παρουσιαστές ή σχολιαστές, με αποτέλεσμα να διαφωνούν επιφανείς δημοσιογράφοι για τη φύση των μεταστάσεων του επικεφαλής της εκκλησίας.

Τόση ανάγκη υπήρξε για να καλυφθεί τηλεοπτικός χρόνος με το «καυτό» θέμα, ώστε τελικώς οι υπόλοιποι ιεράρχες της ορθοδοξίας να εμφανίζονται ως περισσότερο σεβαστικοί έναντι της κατάστασης του κ. Χριστόδουλου από τους δημοσιογράφους!

O, mores…