Biennale: Και όποιος καταλάβει, ας μας πει!

Δεν καταλαβαίνω τίποτα, δεν αισθάνομαι τίποτα, δεν μ’αρέσει τίποτα από την 1η Biennale της Αθήνας! Γιατρέ μου, είναι σοβαρό;

Είμαι ένα τεράστιο μπάζο, που καλά θα κάνει να περιορίζει τις εικαστικές του ανησυχίες στις reproduction του Bizart, και να αφήσει την contemporary art για τους καλλιεργημένους; (Συγνώμη για τις αγγλικούρες αλλά θέλω τουλάχιστον να ακολουθήσω το πνεύμα των αρθρογράφων, των κριτικών τέχνης, των curators και των καλλιτεχνών).

Γιατρέ μου, εγώ πήγα να δώ μια έκθεση με το γενικό τίτλο «Destroy Athens», αλλά δεν είδα τίποτα σχετικό. Πού καταστράφηκε, πότε, κι εγώ δεν πήρα χαμπάρι; Με τραβολογούσαν βέβαια κι οι φίλοι μου («πάμε να φύγουμε και πάμε να φύγουμε» ήταν συνέχεια), οπότε φοβάμαι μήπως κάτι έχασα.

Τον είδα τον Φαϊτάκη (το έργο του δηλαδή, το οποίο ήταν και το μόνο «οικείο», με τους αγιογραφημένους αγωνιστές) αλλά πάλι δεν ρίγισα, είδα όλα αυτά τα video (όλα στην αγγλική γιατί οι καλλιτέχνες είναι διεθνιστές, όχι σαν τους υπόλοιπους που εκφραζόμαστε ακόμη στην ελληνική), ακόμη κι εκείνο με το νέγρο τσολιά.

Να είμαι ειλικρινής το άλλο με τη βία, το απέφυγα, γιατί μετά θα πήγαινα για κοψίδια και δεν έλεγε... Είδα και το έργο της αγαπημένης μου της Εύας Στεφανή και του Τότσικα και το σπίτι του Ροδάκη (το σπίτι πάντως ήταν ωραίο!), αλλά γιατρέ τίποτα δεν κατάλαβα, τίποτα δεν ένοιωσα, τίποτα δε μ’άρεσε.

Πάλι εγώ φταίω;