Όλοι οι καλοί χωράνε (;)

Οι δαπάνες της πολιτείας αλλά και των δήμων για την πνευματική ανύψωση του κάθε τόπου είναι επαινετές, αν και πάντα θα γκρινιάζουμε ότι είναι… πενιχρές.

Ομοίως, η πρωτοβουλία του Δήμου Αθηναίων να οργανώσει το πρώτο Φεστιβάλ Αττικού Άλσους διεκδικεί αρκετούς επαίνους, καθώς με αφορμή τις εκδηλώσεις επιχειρεί να γνωρίσει στους Αθηναίους έναν κοντινό τους «πνεύμονα πρασίνου», που λέει και το τηλεοπτικό κλισέ.

Αντίστοιχα επιτυχημένες και σημαντικές είναι οι παραστάσεις που φιλοξενεί το φεστιβάλ, αρκετές από τις οποίες μάλιστα έχουν το χαρακτηριστικό να είναι δωρεάν για τους πολίτες. Ακριβώς εκεί φαίνεται να αρχίζει και το πρόβλημα.

Ο κόσμος συρρέει στο χώρο των συναυλιών χωρίς να υπάρχει κανένας περιορισμός στον αριθμό αυτών που θα παρακολουθήσουν τις παραστάσεις. Αποτέλεσμα, όλοι- και αυτοί που χώρεσαν (;) την τελευταία στιγμή και αυτοί που έχουν έρθει εγκαίρως να στριμώχνονται και να δυσαρεστούνται.

Όπως μαθαίνει ο Ιοβόλος, προ ημερών στη συναυλία του Χρήστου Νικολόπουλου η προσέλευση του κόσμου ήταν αθρόα και η κατάσταση ασφυκτική. Γριές, θείες και πιτσιρίκια όλοι "παστωμένοι" δίπλα σε γεννήτριες καλώδια και εγκαταστάσεις…

Καλός (και δημοφιλής) είναι ο "πολιτισμός για όλους", αλλά και μια στοιχειώδης πρόνοια για την άνεση και την ασφάλεια του κοινού, απαραίτητη.