Island: Ετσι κάνουν στο νησί σας;

«Θα πάρω τηλέφωνο να κλείσω τραπέζι», υποσχέθηκε φίλος της στήλης αμέσως αφού ο Ιοβόλος δέχτηκε να συρθεί σε κλαμπ της παραλιακής, ένεκα φιλικών γενεθλίων.

"Να κάνεις ό,τι θέλεις. Εγώ δνε προκειται να ασχοληθώ", απάντησα πετώντας την ευθύνη από πάνω μου. Ετσι, πήρε και έκλεισε τραπέζι στο Island.

Να πω εδώ παρενθετικά πως ενώ θεωρώ ότι η διασκέδαση σε μεγάλα club είναι αμφίβολη, είμαι εντελώς πεπεισμένος ότι η επιλογή του τραπεζιού είναι καταστροφική. Κοιτάς τους υπόλοιπους να (χαζό)χορεύουν έχοντας την αίσθηση του ανήμπορου, κάθεσαι σε άβολα και χαμηλά καθίσματα, τεντώνεις το σβέρκο σου για να μιλήσεις στο σερβιτόρο και γενικώς αποξενώνεσαι εντελώς από το ρυθμό (τον όποιο…) του μαγαζιού.

Εν πάση περιπτώσει, την ώρα που είχαν πει στον προνοητικό φίλο, πήγαμε στο μαγαζί. Λίγο μετά την είσοδο μάς ζήτησαν να περιμένουμε στο μπαρ έως ότου ετοιμαστεί το τραπέζι μας. Τα πρώτα λεπτά της αναμονής τα θεώρησα ανεκτά. Τα επόμενα μου φάνηκαν ελαφρώς αδικαιολόγητα. «Τι γίνεται ρε παιδιά με εκείνο το τραπέζι», ρωτά καλοπροαίρετα ο φίλος έναν από εκείνους τους γοργοκινούμενους σερβιτόρους.

«Λίγη υπομονή, κύριε» απήντησε ο σερβιτόρος, ελαφρώς θιγμένος με την «βιασύνη» αυτού που είχε την προνοητικότητα να κλείσει το τραπέζι για να μην περιμένει όρθιος στο μπαρ!

Δεν αντιδράσαμε στην συμπεριφορά του σερβιτόρου. Δεν αντιδράσαμε ούτε όταν τελειώσαμε ολόκληρο το ποτό μας στο μπαρ, αφού είχε συμπληρωθεί το μισάωρο αναμονής. Αυτό που τα νεύρα του φίλου δεν άντεξαν ήταν η ατάκα του διπλανού ορθίου στο μπαρ: «Και εσείς το τραπέζι σας περιμένετε; Έχω 45 λεπτά εδώ…».

«Πάμε να φύγουμε» μου λέει κοφτά, και χωρίς να περιμένει απάντηση προχωρά γρήγορα προς την έξοδο. Την ώρα που πίσω του έβγαινα και εγώ είδα μια παρέα τεσσάρων ατόμων, στο βλέμμα των οποίων αναγνώρισα τη σιγουριά με την οποία- προ 40λέπτου- μπαίναμε και εμείς.

Φύσει κουτσομπόλης, δεν αντιστάθηκα να κρυφακούσω αυτό που ο πρώτος της εισερχόμενης παρέας έλεγε χαμογελαστά και εμφατικά στους υπόλοιπους: «..Σε αυτά τα μαγαζιά, αν δεν έχεις κλείσει τραπέζι δεν γίνεται τίποτα…».