Αυτή την "πόρτα", ποιος θα τη φάει;

Την Παρασκευή το ξημέρωμα, ο Ιοβόλος περνούσε έξω από το Mamaca’s, ένα από τα μοδάτα μαγαζιά της εποχής που ξεκινά από μοντέρνα ταβέρνα και καταλήγει τις πρώτες πρωινές ώρες σε κοσμικό μπαρ.

Τρεις συμπαθείς εξ όψεως τύποι επιχειρούν να μπουν στο μαγαζί. «Εχετε κάνει κάποια κράτηση;», θέτει την ερώτηση που προετοιμάζει την άρνηση εισόδου ο πορτιέρης.

«Στις 4.30 το πρωί;» ρωτάνε αυτοί έκπληκτοι. Ακολούθησε ένας σύντομος διάλογος που κατέληξε στην κάμψη της αρχικής βούλησης του θυροφύλακα. «Εντάξει, περάστε» είπε τελικά αυτός με ύφος «έχω τις καλές μου σήμερα». «Όχι ρε», του λένε οι άλλοι «δεν θέλουμε τώρα να μπούμε». Τη σκηνή που προκάλεσε κάποιες σκέψεις στον Ιοβόλο ολοκλήρωσε ένα σετ από μπινελίκια που στόλισε το περήφανο ύφος του πορτιέρη.

Όταν πριν από 15- 20 χρόνια ξεκινούσε στην Αθήνα η λειτουργία του θεσμού της «πόρτας» που ήρθε ως αναγκαστική συνέπεια της αυξανόμενης δημοφιλίας των μπαρ ως τρόπου διασκέδασης, μόνο απαρατήρητη δεν πέρασε.

Οι μισοί κατηγορούσαν τους αυτόκλητους (;) τσεκαδόρους της φάτσας τους και οι άλλοι μισοί χαριεντίζονταν ως σπουδαίοι που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο «πέρναγαν» τις εξετάσεις.

Επί της αρχής κατακριτέοι, οι πρώτοι εκείνοι πορτιέρηδες της νυχτερινής Αθήνας είχαν ένα προσόν που πολλοί ίσως μπορούσαν να χλευάσουν, αλλά λίγοι να αμφισβητήσουν: είχαν τύπο.

Λούμπεν (πρώην;) επαναστάτες, χοντρές λεσβίες, αποτυχημένοι καλλιτέχνες, διανοούμενα φρικιά- όλοι οι εργαζόμενοι στον αντιπαθή αυτόν επαγγελματικό κλάδο είχαν ως αποστολή να αφήνουν απέξω από το εκάστοτε μαγαζί τις φάτσες που δεν θα ταίριαζαν με αυτό. Και εν πολλοίς, το έκαναν.

Σήμερα τα πράγμα είναι αλλιώς.

Άμυαλοι, ξυρισμένοι και μαυρισμένοι «σφίχτες» με άσπρα κολλητά μπλουζάκια έχουν αναλάβει την «προστασία» της εισόδου των μαγαζιών με αποκλειστικό πλέον σκοπό να αφήσουν εκτός όχι τους περισσότερο ασύμβατους με το στυλ του μαγαζιού, αλλά αυτούς που θα μπορούσαν να προκαλέσουν φασαρίες. Και επειδή η κρίση των χαρακτήρων δεν είναι πιθανότατα το φόρτε αυτών των εραστών του αλτήρα, ο τρόπος με τον οποίο κρίνεται κανείς ύποπτος να προκαλέσει φασαρίες είναι το φύλο του.

Τρεις άντρες; Δεν μπαίνουν. Απλά πράγματα. Τι και αν έχουν χωρίστρα και γυαλιά σαν του Ανιάν από τον Μικρό Νικόλα; Τι και αν κυκλοφορούν με μπλουζάκι «I love Mama»; Δεν παύουν να είναι τρεις μοχθηροί άντρες.

Και κάποιος πρέπει να ξεχωρίζει την ήρα από το στάρι.