γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Αχός πολύς ακούστηκε για την συγκέντρωση «υπέρ του περιβάλλοντος» που πραγματοποιήθηκε χθες στη Βουλή και μάλιστα με αξιοσημείωτη συμμετοχή κόσμου.
Κατ΄αρχήν, άσχετα με τον αριθμό των ατόμων που συγκέντρωσε, η διοργάνωσή της και μόνο πρέπει να θεωρείται επιτυχία, αφού πρόκειται πιθανότατα για την πρώτη μαζική οικολογική διαδήλωση στην γνωστή ελληνική ιστορία.
Ο Ιοβόλος που θεωρεί τον εαυτό του οικολογικά ευαισθητοποιημένο θα ήθελε- με κίνδυνο να γίνει δυσάρεστος- να παρατηρήσει ένα- δυό πράγματα, για να μην χάνουμε και το μέτρο. Με ενοχλεί που αυτή η ιστορία με το περιβάλλον αρχίζει να γίνεται λίγο “trend”. Κάτι η επίσκεψη του Αλ Γκορ, κάτι μια παγκόσμια έρευνα για το περιβάλλον που πριν από κάνα μήνα ελλείψει καυτών ειδήσεων έγινε θέμα στα δελτία, κάτι η καταστροφή της Πάρνηθας και «εν μία νυκτί» η Ελλάδα ευαισθητοποιήθηκε περιβαλλοντικά.
Οι εφημερίδες ακούραστα προβάλλουν οικολογικά θέματα και με κρυφή ικανοποίηση επιδίδονται σε πλειοδοσία για το ποια θα παρουσιάσει με μελανότερα χρώματα την καταστροφή του δρυμού της πρωτεύουσας.
Δεν θα ήθελα να μείνω στα κλασσικά διδακτικά του τύπου «οικολογία δεν γίνεται σε ένα μήνα αλλά είναι στάση ζωής κλπ κλπ) απλώς δεν σταματά να μου κάνει εντύπωση το πόσο εύκολα ως λαός «ανακαλύπτουμε» μανίες, τις υιοθετούμε και μετά τις ψιλοξεχνάμε έχοντας πια στο εξής τη βεβαιότητα ότι συνεισφέραμε στο «να γίνει κάτι».
Έως ότου βέβαια τα κανάλια να αποφασίσουν να προβάλλουν κάποιο άλλο ευαίσθητο κοινωνικό θέμα, όπως τους υγιονομικούς ελέγχους στα κυλικεία των σχολείων, το πόσο βλαβερός για την υγεία είναι ο θόρυβος από τα καζανάκια ή και εγώ δεν ξέρω τι άλλο.
Και λοιπόν; Ζημιώνετι το περιβάλλον από το να ακούγεται η ανάγκη για αφύπνιση ώστε να σωθεί; Όχι. Ζημιώνεται όμως η "εθνική μας νοημοσύνη" όταν όχι μόνο τις εκάστοτε καυτές προσωπικότητες αλλά και το τι θεωρούμε "το σημαντικότερο όλων" τα αποφασίζουν μια αράδα δημοσιογράφων σε μια σύσκεψη.
Φαντάζομαι ότι τα επόμενα βήματα θα περιλαμβάνουν την κυκλοφορία ειδικών κομψών βραχιολακίων τα έσοδα από τις πωλήσεις των οποίων θα πάνε σε κάποια μη κυβερνητική οργάνωση για το περιβάλλον- έτσι για να ξεχωρίζει και αυτός που αφουγκράζεται το πολιτικώς ορθό της εποχής από τον "αδιάφορο", τηλεμαραθωνίους και βαρύγδουπες εταιρικές δημοσιοποιήσεις των δράσεων της κάθε επιχείρησης για το πράσινο.
Οι εκλογές, που το δίχως άλλο θα εκτοπίσουν το θέμα του περιβάλλοντος από την επικαιρότητα, θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα πολύ καλό σημείο ελέγχου των προθέσεων αυτών που θα κυβερνήσουν. Αλλά δεν θα γίνει έτσι. Οι εξαγγελίες των κομμάτων θα περιλαμβάνουν γενικότητες για "σεβασμό του περιβάλλοντος" και "προστασία της φυσικής μας κληρονομιάς" για "πρόνοια για τις επόμενες γενιές" και για "κληρονομιά ζωής".
Και ξέρετε γιατί δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα; Γιατί μια πραγματική περιβαλλοντική πολιτική στην Ελλάδα θα σήμαινε επανάσταση. Και ο λαός- όπως λέει και ένας φίλος- δεν θέλει επανάσταση. Αύξηση θέλει.
