Ο Χριστόδουλος, ο Καραϊσκάκης και ο Σάββας

Ανατριχιαστικά... εθνική και επίκαιρη θα χαρακτήριζα την πρωτοβουλία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, Χριστόδουλου να τιμήσει τον Γεώργιο Καραϊσκάκη με την αφορμή της συμπλήρωσης 180 ετών από τον θάνατό του. Προς τούτο, η διάσημη για τις πολυτελείς διοργανώσεις εσπερίδων Ελληνική Εκκλησία οργάνωσε μια τέτοια προς τιμήν του ήρωα της επαναστάσεως, που για όσους έχουν διαβάσει λίγη ιστορία τα αμιγώς πατριωτικά του κίνητρα- αν και όχι η προσφορά του- είναι αμφισβητούμενα. Στην επτασέλιδη (!) ομιλία του, γραμμένη σε πολυτονικό- όπως μαθαίναμε παλιά στο Κρυφό Σχολιό- ο Αρχιεπίσκοπος αναρωτιέται με αφορμή τα ίδια του τα λόγια: ”Τι λαός είμαστε; Πώς δικαιολογούνται οι εξάρσεις μας και μαζί και οι χαμέρπειές μας; Πως ενωμένοι κάνουμε θαύματα και διηρημένοι αλληλοφαγωνόμαστε; Τελικά είμαστε ένας λαός μεγάλων αντιθέσεων πού μας οδηγούν από το μεγαλείο στην ευτέλεια (...). Δεν αντέχουμε εύκολα τούς άξιους, δεν αναγνωρίζουμε όσο ζουν τούς χαρισματικούς, δεν παραδεχόμαστε την υστέρησή μας”. Προβληματίστηκα με τα κίνητρα αυτών των αναφορών που αποτελούν και το μεγαλύτερο μέρος του επιμυθίου του μακαριωτάτου, αν και έδιωξα από το μυαλό μου γρήγορα την ποταπή σκέψη ότι μπορεί να εννοεί τον εαυτό του και τα όσα συμβαίνουν στους κόλπους της εκκλησίας. Όχι γιατί ο προκαθήμενος έχει φραγμούς στο να μετέρχεται πολιτικών μεθόδων, αλλά γιατί ένα άλλο, λαοπρόβλητο κατά το παρελθόν και από ό,τι μαθαίνει ο Ιοβόλος θρησκόληπτο πρόσωπο, έχει ανάγκη από όλη τη δημόσια υποστήριξη που θα μπορούσε να του παρασχεθεί. Ο λόγος βεβαίως για τον ”Σάββα”, ο οποίος- μεταξύ άλλων δεινών- στο τελευταίο δελτίο τύπου που εξέδωσε το υπουργείο του προσφωνείται ως ”η πολιτική ηγεσία του υπουργείου” με έντεχνη αποφυγή κάθε αναφοράς στο ονοματεπώνυμό του, που άλλοτε κοσμούσε λίστες και λίστες επίσημων προσκεκλημένων... Εχει καιρός γυρίσματα όμως, και μόλις με το καλό μπει στο Επικρατείας, θα δούνε όλοι με ποιον τα έβαλαν.