Υπέροχοι ”κύκνοι” με δυσάρεστα προβλήματα

Καταπληκτικός χώρος, καθηλωτική παράσταση, πλην όμως συνεχή τεχνικά προβλήματα που έκαναν τον κόσμο να δυσανασχετεί. Ο λόγος για το Swan Lake του Matthew Bourne, ένα πραγματικά εντυπωσιακό θέαμα που μαγεύει τον θεατή με την ομορφιά και την επιβλητικότητα του. Μελανό σημείο, τα συνεχή τεχνικά προβλήματα που έκαναν αισθητή την παρουσία τους όχι μόνον στην πρεμιέρα, αλλά και τις επόμενες ημέρες οδηγώντας όχι μόνο σε μεγάλες διακοπές ( όσοι παρακολούθησαν την παράσταση των 21.00 του Σαββάτου, έφυγαν από το τεράστιο χώρο του θεάτρου περί τη… 01.00 το ξημέρωμα) αλλά και σε αναβολές παραστάσεων όπως συνέβη την Πέμπτη και την Κυριακή.. Από την εταιρία παραγωγής η στήλη πληροφορείται ότι το ενοχλητικότατο ”bug” στο software εναλλαγής των σκηνικών … ψεκάστηκε αποτελεσματικά και οι παραστάσεις θα συνεχιστούν κανονικά από σήμερα έως και την 11η Φεβρουαρίου. Το μέγεθος του εγχειρήματος που τόλμησε ο κ. Μιχάλης Αδάμ αναλαμβάνοντας το θέατρο του Badminton αλλά και η δίψα του αθηναϊκού κοινού για τέτοιας ποιότητας θεάματα σε χώρους μοντέρνους, λειτουργικούς και καλαίσθητους όπως αυτός, επιβάλλουν την κατανόηση μας, σε αυτή την αναποδιά. Ωστόσο δεν μπορούμε να μην σημειώσουμε τα λοιπά… ”κακώς κείμενα”. Όπως το ότι οι ουρές στα ταμεία παραλαβής των προπληρωμένων εισιτηρίων ήταν τεράστιες κι ενώ ουδείς έκανε οποιαδήποτε σχετική νύξη στο ταμείο, οι θεατές που εκ των πραγμάτων αργοπόρησαν (λόγω της ουράς) έστω και ολίγα λεπτά, λίγο έλειψε να μην δουν το πρώτο μέρος της παράστασης! Μετά από έντονες διαμαρτυρίες οι πόρτες άνοιξαν υπό όρους (!) και θεατές που είχαν πληρώσει εισιτήρια των… 100 ευρώ το άτομο, βρέθηκαν να βλέπουν το θέαμα από τα ”ορεινά” για να… διασωθούν τελικά από το άτιμο το τεχνικό πρόβλημα που οδήγησε σε διακοπή της παράστασης επί περίπου μία ώρα! Οι κανονισμοί είναι αυστηροί όπως σε όλη την Ευρώπη, έλεγε δεικτικά στους καθυστερημένους, μια κυρία ”υπεύθυνος”. Καλό αυτό το ”ευρωπαϊκό”, δεν λέμε, αρκεί να είμαστε σε όλα…ευρωπαίοι, είτε αυτό αφορά μείζονα τεχνικά θέματα, που ταλαιπωρούν επί μέρες τους θεατές, είτε το ίδιο το service στο κάτω bar όπου υπήρχε ένας άνθρωπος για να εξυπηρετήσει το κοινό, κι άλλος ένας στο ταμείο, με αποτέλεσμα άλλη μια ουρά για τους εξουθενωμένους θεατές, ενώ όλως περιέργως το bar διέθετε μεν… σαμπάνια, δεν διέθετε όμως… νεράκι. Όποιος δίψαγε έπρεπε να στηθεί και στην άλλη ουρά, στο… πάνω bar! Στα θετικά ο άνετος και καλά οργανωμένος χώρος του parking, αλλά και η ”χειρονομία” των διοργανωτών να προσφέρουν ένα ποτό σε όσους από τους θεατές το επιθυμούσαν, ως έμπρακτη ”συγνώμη” για την ταλαιπωρία που υπέστησαν λόγω της μεγάλης διακοπής στην παράσταση.