Φερε ’δω το αποκλειστικό, ρε!

Η επιθυμία για αποκλειστικότητα είναι μια πτυχή της ανθρώπινης φύσης, η οποία παίρνει διαστάσεις προσωπικής δικαίωσης, αν αναφερθούμε στο υποσύνολο της ανθρωπότητας, που αποτελείται από δημοσιογράφους. Ποιος δημοσιογράφος δεν παινεύεται για την ”πρωτιά” και το ”αποκλειστικό” του, ακόμη κι αν αυτή του η επιτυχία δεν συνοδεύεται από χειροπιαστά οφέλη; Στο κυνήγι δε αυτό της δόξας μέσω ενός αποκλειστικού θέματος, ο καλός επαγγελματίας μετέρχεται διάφορα μέσα. Το περιστατικό το αποδεικνύει: Με τον πυρετό της διεκδίκησης να την διακατέχει, δημοσιογράφος ζητά συνέντευξη από έλληνα αναγνωρισμένο, πολυδιαβασμένο και bestseller-ίστα συγγραφέα. Παρά τη σύμφωνη γνώμη του συγγραφέα σε ό,τι αφορά την παραχώρηση της συνέντευξης, η δημοσιογράφος επιμένει να τον δεσμεύσει (για περίοδο τουλάχιστον ενός μηνός!), ώστε εκείνος να μην μιλήσει πουθενά αλλού. Στα επιχειρήματα της εντάσσει την υψηλή κυκλοφορία του μέσου, στο οποίο θα δημοσιευτεί η συνέντευξη αλλά και το κύρος του. Ο συγγραφέας με συγκατάβαση της ζητάει λίγο χρόνο για να απαντήσει. Το σκέφτεται και τελικώς της απαντά: ”Βρε, κορίτσι μου, ας το αφήσουμε, αφού δεν κολλάμε!”. Αν και μοιάζει με ερωτική απόρριψη, η θέση του συγγραφέα δεν είχε τέτοια απόχρωση. Ίσως αρκετοί συνάδελφοι να ξεχνούν πως η επαγγελματική επικοινωνία είναι αυτή που κατ΄εξοχήν έχει ανάγκη τη συμβατικότητα, ακόμα και αν αυτό έχει την (ασφαλώς δυσάρεστη) εξέλιξη ο συνεντευξιαζόμενος να νιώθει... ελεύθερος!