”Δουλάρες”: Μια σκληρή και… ατυχής προσπάθεια

Ο Κραουνάκης δε μας έχει συνηθίσει σε δουλειές από τις οποίες το κοινό φεύγει με πικρή γεύση. Και όμως, οι Δουλάρες, η φετινή πρόταση του ίδιου και της εξαιρετικά ταλαντούχας ομάδας (του) Σπείρα- Σπείρα δύσκολα μπορεί παρά να απογοητεύσει και τους πλέον καλοπροαίρετους –και ανήκαμε σε αυτούς. Παρά το ότι όπως κάθε χρόνο τα παιδιά της ομάδας δούλεψαν πολύ για το πρόγραμμα, αυτό δεν είχε σε καμία περίπτωση τίποτα από την έμπνευση της ”Κλασσικής Συνταγής” ή ακόμα και του ”Μπιμπερό”. Η σωστή αναλογία γνωστών τραγουδιών και τραγουδιών γραμμένων για την παράσταση αντικαταστάθηκε από ένα πρόγραμμα εξολοκλήρου αποτελούμενο από νέα τραγούδια, χωρίς καμία απήχηση στο κοινό. Οι πρόζες της παράστασης γραμμένες κατά το μάλλον από τον ίδιο τον Κραουνάκη παρέπεμπαν σε παραλήρημα από όπου το gay στοιχείο αντί να συνυπάρχει αγαστά με την εύστοχη κριτική όπως άλλες χρονιές ξεχώριζε σαν υστερική κραυγούλα. Ο ίδιος ο Κραουνάκης δεν ανέβηκε ποτέ στη σκηνή και η διάρκεια της παράστασης ήταν κατά τουλάχιστον μία ώρα μειωμένη. Εξαιρετική η σκηνοθεσία και (το ξαναλέμε) αξιέπαινη η δουλειά των παιδιών για μια παράσταση όμως που δεν έχει να πει –και δε λέει– τίποτα.