Είπα- ξείπα...

Όταν πρωτοάκουσα για την Ολυμπιάδα των Επιχειρήσεων- ή αγγλιστί European Corporate Games- στο μυαλό μου ήρθαν ξεΐγκλωτοι βρετανοί ασθμαίνοντες και χύνοντες σταγόνες ιδρώτα στο βωμό του ”healthy living” διαγωνιζόμενοι για το κενόδοξο ”βραβείο” της ενδυνάμωσης των συναδελφικών δεσμών. Δεν είναι εύκολες οι στιγμές που κανείς αναγκάζεται να παραδεχτεί το λάθος του, αν και κρίνεται από αυτές, όπως με φλέγμα έλεγε ο Μπίσμαρκ. Επιλέγοντας το δύσκολο μονοπάτι, κοινοποιώ δημόσια πως η Ολυμπιάδα των Επιχειρήσεων μου άρεσε. Μου άρεσε η διοργάνωση, μου άρεσαν οι φάτσες που είδα εκεί (ορισμένες ήταν λίγο σνομπ, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό), μου άρεσε ο χαβαλές που αναπόφευκτα λαμβάνει χώρα όταν συνάδελφοι βρίσκονται (και) εκτός γραφείου, όπως και το όλο κλίμα. Πιστός οπαδός της... μη άσκησης ούτε που σκέφτηκα να πάρω μέρος ως αγωνιζόμενος, παρά την επικοινωνία που χορήγησε το in2life. Απλώς βρέθηκα εκεί για να συναντήσω νεαρούς και σθεναρούς μετέχοντες, ώστε μετά να πάμε για κανένα ούζο. Το μέλλον αβέβαιον όμως και έτσι, παρά τις ποταπές του προθέσεις ο Ιοβόλος ”κόλλησε” στο χώρο των αγώνων ως και την τελετή λήξης- πέντε μόλις (!) ώρες μετά την δύσθυμη άφιξή του. Αντε και του χρόνου! Υ.Γ. Οι βρετανοί ήταν εκεί και ήταν όντως λίγο αστείοι.