Δημοτικά cafe με... λουκέτο

Τα αλλοτινά ”μέρη περιπάτου” της πρωτεύουσας τείνουν να εκλείψουν. Σήμερα αν θέλει κανείς να πάει για καφέ και να μην στριμωχθεί σε ένα περίπου τετραγωνικό που του παραχωρεί μια καφετέρια ίδια με όλες τις διπλανές, ακούγοντας μάλιστα την ίδια ενοχλητική μουσική και συμμετέχοντας στο γνωστό ”παζαράκι”, είναι ελάχιστα. Λίγο πριν την Ολυμπιάδα- λες και έγινε επίτηδες!- έκλεισε το ένα από αυτά. Η ”Πράσινη Τέντα” στο Λυκαβηττό που μεγάλωσε γενιές και γενιές, προσέφερε απλόχερα την καλύτερη ίσως θέα της Αθήνας σε λογικότατες τιμές σταμάτησε να λειτουργεί και έκτοτε το μέρος ρημάζει. Προ ημερών ο Ιοβόλος ανακάλυψε πως ένα ακόμη συμπαθέστατο καφέ, αυτό στου Φιλοπάππου έχει από καιρό αναστείλει τη λειτουργία του. Μέσα στα δέντρα, μακριά από την κίνηση και με κυρίαρχη την ψευδαίσθηση ότι είσαι… ”στας εξοχάς”, το παλαιό αυτό καφέ στον ιστορικό λόφο της Αθήνας ήταν μια ακόμη απλή και πανέμορφη πρόταση για να πάρεις το βιβλιαράκι σου και να περάσεις δύο ευχάριστες ώρες. Αν δεν κάνω λάθος, αμφότερες οι επιχειρήσεις ήταν/ είναι δημοτικές. Δεν μπορώ να καταλάβω τι είναι αυτό που ωθεί τους εκάστοτε αρμοδίους να προτιμήσουν την εύκολη λύση του ”λουκέτου” σε τέτοιου είδους ανθρώπινα μαγαζιά. Θίγουμε το θέμα αυτό τώρα, όχι λόγω της επικαιρότητάς του, αλλά σκεπτόμενοι ότι εν όψει εκλογών ίσως κάποιοι ενδιαφερθούν… Να σας αναφέρω επίσης, ότι η εναπομείνασα πρόταση για έναν καφέ στο Λυκαβηττό είναι οι ”Ορίζοντες”, και στου Φιλοπάππου ο ”Διόνυσος”. Αμφότερα τα πολύ καλά αυτά εστιατόρια χρεώνουν τον καφέ περίπου 7 ευρώ.