Ο κολλιός και οι διακοπές του Σεπτεμβρίου

Είναι πράγματι κοινωνιολογικά ενδιαφέρον το πώς δημιουργούνται τα κλισέ. Φαντάζομαι ότι η μόνη λογική εξήγηση είναι ότι περιέχουν στοιχεία αληθείας. Όταν όμως φτάσουμε να συνειδητοποιούμε ότι μια άποψη- φράση είναι ήδη κλισέ, έχει ήδη στερηθεί ένα μέρος της ”αλήθειας” της αφού καθίσταται ασαφές το κατά πόσον στη διατύπωση της συγκεκριμένη φράσης μας ώθησε η εγκυρότητα του συλλογισμού ή η δύναμη της συνήθειας. Στις εμβριθείς αυτές σκέψεις κατέφυγα αποπειρώμενος να εξηγήσω το νόημα του ”Το Σεπτέμβρη είναι οι καλύτερες διακοπές”. Δεν αντιλέγω: Κάθε Σεπτέμβρη ο περισσότερος κόσμος έχει φύγει από τα παραθεριστικά μέρη και οι παραλίες άδειες είναι σίγουρα πιο λαχταριστές από ό,τι δεκαπέντε ημέρες νωρίτερα που οι πετσέτες των λουομένων χώραγαν- δεν χώραγαν στις ακτές. Ερχομαι όμως με θράσος να ρωτήσω πόσοι από τους υπέρμαχους των διακοπών του Σεπτεμβρίου νιώθουν άνετα να βουτούν στη θάλασσα με 23 βαθμούς- και καλά να βουτούν. Να βγαίνουν μετά έξω; Ή πάλι μην μου πείτε πως είναι το όνειρό σας για τις καλοκαιρινές διακοπές να βγαίνετε το πρωί και προ της παραλίας, για καφέ με το μπουφανάκι σας... Οι καλοκαιρινές διακοπές το Σεπτέμβρη κατακλύζονται από μια διαρκή αγωνία για τον καιρό. Θα βρέχει; Θα έχει συννεφιά; Μήπως έχει κρύο; Το θέμα δεν είναι ότι δεν μπορείς να περάσεις καλά αν ρίχνει λίγο φθινοπωρινό ψιλόβροχο, αλλά ότι το να βλέπεις μέρη που τις δραστηριότητες σε αυτά τις έχεις συνδυάσει με εξαιρετική καλοκαιρία (ηλιοθεραπεία, παραθαλάσσια υπαίθρια εστιατόρια, ανοιχτά μπαράκια και λιγοστά έως καθόλου ρούχα) σου προκαλεί μια μελαγχολία. Είναι ακριβώς αυτή η μελαγχολία που κάνει τους νησιωτικούς προορισμούς πολύ ενδιαφέροντες- αν και σίγουρα όχι κοσμικούς- το χειμώνα. Το χειμώνα- όχι στις ”καλοκαιρινές” διακοπές. Ο Σεπτέμβριος μπορεί να αποδειχτεί ένας εξαίρετος μήνας για διακοπές. Όχι όμως καλοκαιρινές. Όσες φορές δεν πήγα Σεπτεμβριάτικες διακοπές με αυτή τη νοοτροπία, έφτασε μιας ώρας συννεφιά για να με απογοητεύσει. Κάθε πράγμα στον καιρό του...