Αθήνα και πάλι Αθήνα; Μπα....

Επί σειρά ετών ακούω τα διάφορα βαρετά κλισέ περί του ”τι ωραία είναι η Αθήνα τον Αύγουστο”, ”ανθρώπινη πόλη”, ”το πιο ωραίο μέρος για να βρίσκεσαι” κλπ, κλπ. Αναρωτιέμαι πόσοι από τους πρεσβεύοντες τα παραπάνω αρνήθηκαν κάποτε την δυνατότητα να ταξιδέψουν προς κάποιο νησάκι, μόνο και μόνο για να απολαύσουν την Αυγουστιάτικη εκκένωση της πρωτεύουσας. Αν κρίνει κανείς από το χαμό που γίνεται στα νησιά, λίγοι. Και ποιος μπορεί να τους αδικήσει; Σας θυμίζω: 1. Ζέστη και αεράκι ούτε για δείγμα- μόνη παρηγοριά ο ”ρόγχος του air condition”. 2. Η αναζήτηση περιπτέρου θυμίζει τις ταινίες όπου περιγράφεται η ζωή στην αμερικάνικη επαρχία: Το αυτοκίνητο είναι προαπαιτούμενο για να φτάσεις μέχρι και στα τσιγάρα σου, αφού πρέπει να διασχίσεις πολλά- πολλά χιλιόμετρα. 3. Όλοι σου οι φίλοι, οι γνωστοί, τα αμόρε, ΟΛΟΙ είναι κάπου αλλού και δεν συμμερίζονται την καλή σου τύχη να μην έχεις άδεια δεκαπενταυγουστιάτικα. 4. Μόνη εναλλακτική για να πιεις ένα ποτό είναι τα συνωστάδικα της παραλιακής, αφού και το πιο παρακμιακό μπαρ προτιμά να κλείσει. 5. Αν ανήκεις στη συμπαθή κατηγορία του εργένη που εμπιστεύεται την διατροφή του στα delivery, ατύχησες. Ναι, ναι είναι και αυτά θεόκλειστα. Στην πραγματικότητα δηλαδή, δεσμεύεις την ύπαρξή σου σε ένα αστικό περιβάλλον με την γνωστή αισθητική του, χωρίς να απολαμβάνεις κανένα από τα προνόμιά του. Ενιαύσιο κελεπούρι! Ο Ιοβόλος λαμβάνοντας υπόψη του τα παραπάνω, κλείνει τα αυτιά του στην ”παρηγοριά προς τους αταξίδευτους” και φεύγει τρέχοντας για τις ολιγοήμερες διακοπές του, αποφασισμένος να γκρινιάζει μόνο στις παραλίες. Θεωρεί δε, πως οι μόνοι που δεν θα καταλάβουν την παράλογη συμπεριφορά του είναι αυτοί που ήδη επέστρεψαν από τις διακοπές τους και με περισσή κακεντρέχεια εύχονται ”καλό χειμώνα” (sic!) στους εναπομείναντες. Σε αυτούς υπόσχεται να στείλει κάρτα με ό,τι προκύψει... παρα θιν’ αλός.