Το θέμα που ξέσπασε προ ημερών με την παρουσιάστρια Χριστίνα Μπόμπα και την κριτική που δέχθηκε στο δημόσιο προφίλ της, μολονότι πιθανότατα τεχνητό και εξυπηρετόν τις ανάγκες της δημοσιότητας της Influencer δίνει λαβή για να συζητηθεί μια σειρά ζητημάτων.
Κατ΄ αρχάς επί της διαδικασίας είναι σημείο των καιρών μια προσωπική όσο και μικρή ενόχληση να γίνεται ζήτημα που απασχολεί την κοινή γνώμη. Παρατηρώ τελευταία τις αφορμές αυτές για να συζητηθούν διάφορα θέματα να γίνονται όλο και μικρότερης κλίμακας, όλο και μικρότερες ειδήσεις. Ειδήσεις δηλαδή που δεν περιέχουν αναγκαστικά κάτι το τραγικό (θάνατο, βιασμό, έγκλημα κλπ), αλλά αρκούνται συχνά στον συμβολισμός της συμπεριφοράς. Αυτό δείχνει ότι η ελληνική κοινή γνώμη είναι δεκτική έως και διψασμένη για να συζητήσει ορισμένα ζητήματα συμπεριφορών- συλλογικών ή ατομικών που προφανώς χρειάζονται επικαιροποίηση γιατί τα πράγματα έχουν προχωρήσει.
Δύσκολα θα φανταζόταν επί παραδείγματι να απασχολεί τα Μέσα ένα σχόλιο που δέχθηκε μια αναγνωρίσιμη γυναίκα σχετικά με το τι φοράει και το τι σημαίνει αυτό για τον χαρακτήρα και… άκουσον άκουσον!- για την ηθική της.
Κι εδώ ξεκινά η ουσία. Ακριβώς το ότι αυτή είναι συζήτηση που γίνεται (ακόμα τουλάχιστον) είναι απόδειξη ότι οι προκαταλήψεις και οι κοινωνικοί αποκλεισμοί καλά κρατούν. Πίσω από το πέπλο της ανωνυμίας πολύς κόσμος δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει ιδεολογήματα και αρτηριοσκληρύνσεις της προηγούμενης τεσσαρακονταετίας. Έτσι, επειδή μπορεί. Επειδή τα υπέστη ή τα υφίσταται και νιώθει αδικία κάποιοι άλλοι να είναι ελεύθεροι και αυτός όχι. Περίπου δηλαδή ό,τι ισχύει με τους «παλιούς» στον στρατό: επειδή έχουν υποστεί καψώνια όταν ήταν νεοσύλλεκτοι, επαναλαμβάνουν την κακομεταχείριση στους νέους νεοσύλλεκτους. «Έτσι πάνε αυτά», σου λέει.
Θεωρώ ότι όσοι λένε ότι «καλή μαμά θα πει ασεξουαλική μαμά» ή «θεούσα μαμά» ή δεν ξέρω τι άλλο, έχουν μέσα τους την σωστή συμπεριφορά. Μπορούν να νιώσουν τι είναι απλώς καταπίεση και είναι ηθικό καθήκον και πόσο λίγη σχέση έχουν αυτά τα δύο. Εκείνο που ίσως χρειάζεται για να βγει ο καλός τους εαυτός είναι το κλίμα που επικρατεί τώρα- αυτό το λίγο υπερβολικό που περιέγραφα στην αρχή: η αίσθηση ότι κάποια πράγματα δεν πρέπει καν να αρθρώνονται.