"Ολιστικά" όπως λέμε "δεν έχω ιδέα πώς περνάει η πλέμπα"

Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι τα λεφτά από μόνα τους, όπως λέει και ο σοφός λαός- δεν φέρνουν την ευτυχία; Το κυνήγι του πλούτου σπανίως αφήνει στις καρδιές των ανθρώπων κάτι άλλο από ματαιότητα, όταν αυτοί κοιτάζουν την μεγάλη εικόνα. Η παραίνεση του Πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη προς τους νέους να σκεφτούν ολιστικά και να μην επιδίδονται αποκλειστικά στο κυνήγι του χρήματος είναι αναμφισβήτητα μια σωστή συμβουλή- τουλάχιστον για όποια έχει στο μυαλό του ότι θέλει οι νέοι να ευτυχήσουν και όχι απλώς να πλουτίσουν.

Για να θεωρηθεί όμως, «σωστή» μια τέτοια συμβουλή, θα πρέπει να γίνεται εν κενώ. Θα πρέπει δηλαδή εκείνος που την διατυπώνει να είναι εκτός οποιοδήποτε πλαισίου που επηρεάζει την πραγματικότητα, ίσως και σε μια ήπια φιλοσοφική διάθεση, σε απόσταση από τα εγκόσμια. Όμως ο Έλληνας Πρωθυπουργός δεν δικαιούται να νιώθει ούτε «αχρονικός» ούτε «ατοπικός», όταν έχει την ευθύνη για το ποια ποιότητα ζωής θα έχουν εκατομμύρια πολίτες. Είναι αναγκασμένος ό,τι δηλώνει να είναι σε επαφή με αυτό το πλαίσιο.

Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο πρέπει να γνωρίζει, πως όπως τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία, έτσι και η έλλειψή τους προκαλεί μιζέρια και δυστυχία σε ανθρώπους που δεν μπορούν να τα φέρουν βόλτα. Και δεν είναι πως ο Πρωθυπουργός δεν υπόψη του την απλή αυτή αλήθεια. Το έχει στο μυαλό του σαν τον τρόπο με τον οποίο κινούνται τα πράγματα, αλλά δεν αποτελεί βίωμά του, δεν το έχει σκεφτεί σαν πρόβλημα δικό του ή κάποιου με τον οποίο συναναστρέφεται. Αν ήταν έτσι θα ήξερε ότι το να δηλώνεις ότι «έλαμωρέσιγά πώς κάνετε έτσι για το χρήμα;» όταν περιμένουν να σε ακούσουν και κάποιοι που ιδρώνουν να βγάλουν το μήνα, ενώ βλέπουν τα παιδιά τους να μην έχουν πρόσβαση σε ίσες ευκαιρίες με άλλα παιδιά, είναι σαρκασμός. Αλλά είπαμε: δεν το ξέρει.

Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη το πρόβλημα είναι «πώς θα αποκτήσουν τα παιδιά μας ποιότητα» και «πώς θα αποκτήσουν εσωτερική ισορροπία». Μακάρι να είχε φτάσει η χώρα σε τέτοιο σημείο ώστε αυτές να ήταν οι έννοιες των περισσότερων- προς το παρόν είναι ό,τι απασχολεί το 0,1% του πληθυσμού.

Οι υπόλοιποι σκέφτονται να αναζητήσουν τον δρόμο προς την ολιστική προσέγγιση στο σκοτάδι, μια που η ΔΕΗ δύσκολα θα πληρωθεί από τους κοινούς θνητούς που υπολογίζουν και το ευρώ. Οι νέοι αυτών των οικογενειών, δυστυχώς, θα δυσκολευτούν να βρουν την εσωτερική ισορροπία- όπως μάλλον και δουλειά.