Όταν σε ενδιαφέρει η ειρήνη, ε δεν στέλνεις όπλα

Οι σχέσεις των χωρών είναι ένα πράγμα περίπλοκο, για αυτό άλλωστε υπάρχει ολόκληρο υπουργείο σε κάθε κυβερνητικό σχήμα- και μάλιστα ένα από τα σημαντικότερα- για να μπορεί να τις επιβλέπει και να τις επιτηρεί.

Ακόμη όμως και αυτές οι σχέσεις, ακόμη και οι περίτεχνες διπλωματικές κινήσεις ή οι παραχωρήσεις, είναι αναγκαίο να υπακούν σε ένα πλαίσιο αρχών και κανόνων που πρέπει να αποτελούν πυρήνα ενός προοδευμένου κράτους. Πολλά πράγματα θα μπορούσε να πει κανείς για το ποιοι θα μπορούσαν να είναι αυτοί οι κανόνες, αλλά η προάσπιση της ειρήνης όπως και της ελευθερίας, πρέπει νομίζω να είναι αδιαμφισβήτητη.     

Η συνεισφορά ενός κράτος στην ειρήνη μπορεί να έχει συμβολικό ή ουσιαστικό χαρακτήρα, Ομοίως, και η βλάβη που μπορεί να προκαλέσει στην ειρηνευτική διαδικασία.

Η απόφαση της Κυβέρνησης να στείλει πολεμικό υλικό στην Ουκρανία ήταν μια λανθασμένη απόφαση, Και ήταν λανθασμένη ακριβώς για τον λόγο που την επέλεξε η Κυβέρνηση: Για να δώσει το συμβολικό μήνυμα της συμπαράστασης.

Όμως στον πόλεμο δεν στέλνεις τίποτα που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πολεμικό υλικό σε καμία από τις εμπλεκόμενες πλευρές. Αν το κάνεις είναι σαν να υποστηρίζεις ότι υπάρχουν κάποιοι πόλεμοι που πρέπει να συμβαίνουν, που είναι καλό να συνεχιστούν.

Αυτό σημαίνει ότι οι εμπλεκόμενοι σε έναν πόλεμο ευθύνονται το ίδιο; Όχι. Μπορεί να μην υπάρχει ζυγαριά ευθυνών, αλλά το κράτος που κάθε φορά παραβιάζει τα σύνορα έχει το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό ευθύνης σε μια πολεμική σύρραξη. Όμως προασπίζομαι την ειρήνη σημαίνει ότι ο τρόπος να κατα΄δείξω το άδικο δεν είναι να υποστηρίξω την πολεμική προσπάθεια εναντίον του αδικούντα, γιατί αυτό δικαιώνει την αναβολή της ειρηνευτικής διαδικασίας.

Υπάρχουν άλλοι τρόποι να δείξει ένα κράτος την υποστήριξή του, αλλά και την διάθεσή του να βοηθήσει όσους υποφέρουν από τον πόλεμο. Η διπλωματία, η αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας και η υποδοχή προσφύγων είναι μερικά μόνο από όσα έρχονται γρήγορα στο μυαλό. Επί της αρχής όμως, δεν στέλνεις όπλα. θεωρώ πολύ πιθανόν να μην ήταν ολο αυτό απόφαση της ελληνικής διπλωματίας αλλά της ευρωπαϊκής. Με τον συγκεκριμένο βαθμό ευρωπαϊκ΄ςη ενοποιησης όμως, οι "λογαριασμοί" παραμένουν εθνικοί και δεν μετατρέπονται σε ομοσπονδιακούς.