Ο Πέτρος Δούκας και η κληρονομιά της Νέας Δημοκρατίας

Η στήλη αυτή δεν κουράζεται να πανηγυρίζει όλες εκείνες τις μικρές ή μεγαλύτερες ειδήσεις, συχνότατα προϊόντα κυνισμού, που αποκαλύπτουν τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα.

Οι πρόσφατες δηλώσεις του Πέτρου Δούκα, του νυν Δημάρχου Σπάρτης και πρώην υφυπουργού Οικονομικών και μετέπειτα Εξωτερικών της Κυβέρνησης Καραμανλή βρίσκουν επάξια την θέση τους στην ωραία αυτή συλλογή, την οποία οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του ελληνικού λαού φροντίζουν να πλουτίζουν ολοένα.

Τι είπε ο Πέτρος Δούκας; Ότι μετά τις πυρκαγιές του 2007 η Κυβέρνηση μοίρασε χρήμα αποζημιώσεων με τη σέσουλα και έτσι κατάφερε να αντιστρέψει το εις βάρος της κλίμα. Γιατί καλό το πατρίς- θρησκεία- οικογένεια αλλά καμιά φορά ο σκοπός αγιάζει το μπαγιόκο, Πρώτη φορά είναι ή μήπως θα είναι η τελευταία που τυχαίνει κάτι έκτακτο και επιβαρύνει τις οικονομίες του ελληνικού κράτους; Για αυτό δεν είναι όμως οι οικονομίες: Για κάτι τέτοιες ώρες που ζορίζεσαι. Τα θυμάται αυτά καλά ο Πέτρος Δούκας.   

Σε τι πλαίσιο τα μνημόνευσε δημοσίως; Σίγουρα δεν το έκανε με πρόθεση αντιπολίτευσης στην μεγάλη δεξιά παράταξη. Σίγουρα επίσης δεν το έκανε γιατί ήθελε να δείξει ασέβεια στα θύματα εκείνης της καταστροφής ή γιατί βρέθηκε σε δύσκολη θέση ερωτώμενος για την τότε διαχείριση των πόρων για τους οποίους ήταν υπεύθυνος.

Εγώ νομίζω πως πιθανότατα πρόκειται για μια στιγμή αναπόλησης- πώς τα λένε δυο φίλοι από τον στρατό και θυμούνται πώς την φέρανε στον λοχία τους και την κοπανήσανε το βράδυ για έξοδο στην παρακείμενη πόλη; Να, έτσι. «Αχ θυμάσαι που τους μπουκώσαμε χρήμα στο άψε σβήσε, σταμάτησαν να μας πετούν ντομάτες και ξανακαβατζωθήκαμε στις εκλογές; Αξέχαστα χρόνια!».

Αν και ο αναστοχασμός είναι μια πολύ νοσταλγική διαδικασία, ειδικά όταν φτάνεις στην ηλικία στην οποία είναι πιο ενδιαφέρον από την τρέχουσα δραστηριότητά σου, δεν ήταν αυτή η περίπτωση του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης Σπήλιου Λιβανού που ήταν παρών στην ανάμνηση του Πέτρου Δούκα και έκανε πλακίτσα, προφανώς με το «τι πρόβατα είναι αυτός ο λαός ρε παιδί μου τσ τσ τσ!».

Η αποπομπή Λιβανού που ακολούθησε δεν αθωώνει την Κυβέρνηση, όπως και η παρουσία του εκεί δεν την ενοχοποιεί- τουλάχιστον όχι άμεσα.

Όμως οι πολιτικές παρατάξεις δεν υπάρχουν «εν κενώ» ούτε δημιουργήθηκαν χθες. Η πολιτική κληρονομιά, όπως έχει δικαιώματα (βλέπε «παραδοσιακούς ψηφοφόρους του κόμματος»), έχει και δεσμεύσεις απέναντι στο παρελθόν. Όταν δε τυχαίνει και μαθαίνει η κοινή γνώμη με τι σαθρά και ανίερα υλικά είναι φτιαγμένο αυτό το παρελθόν, τότε δεν μπορείς παρά να αναλάβεις το μερίδιο που σου αναλογεί.