Πάντα πολλοί ήταν οι βιασμοί
Πιο πιθανό από μια ραγδαία αύξηση του αριθμού των βιασμών, εκτιμώ ότι είναι να υπήρχαν ανέκαθεν τόσοι βιασμοί και απλώς να μην το προσέχαμε.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Σαν τα μανιτάρια ξεφυτρώνουν οι υποθέσεις βιασμού και βιασμού στην ελληνική επικαιρότητα. Η 24χρονη Γεωργία από τη Θεσσαλονίκη, η έφηβη που βιαζόταν από τον φίλο της αδελφής της, η 14χρονη που βιαζόταν από τον ιερέα είναι μόνο οι περιπτώσεις που έγιναν γνωστές τις προηγούμενες επτά ημέρες.
Στο κλίμα αυτό, ακούω αρκετούς που συζητούν απορώντας για το πλήθος αυτών των περιστατικών και για την απότομη αύξησή τους. Δεν έχουν άδικο ως προς την παρατήρηση: Λίγα μόλις χρόνια πριν ένας βιασμός δεν θα γινόταν καν θέμα στα δελτία ειδήσεων, αν με κάποιον τρόπο δεν θεωρούνταν «ιδιαζόντος ειδεχθής», όπως θα μπορούσε να μοιάζει σε περίπτωση ομαδικού βιασμού ή βιασμού και δολοφονίας, ακρωτηριασμού ή και εγώ δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσαν οι υπεύθυνοι να υποθέσουν ότι έχει γκελ στο τηλεθεάμων κοινό.
Ωστόσο, η αλήθεια πιθανότατα είναι ότι η απότομη και «ανεξήγητη» άνοδος των περιστατικών δεν είναι καν άνοδος. Ούτε «χάλασε η κοινωνία μας», ούτε γίναμε ζώα στα ξαφνικά, ούτε κάτι άλλο. Απλώς άρχισε τον τελευταίο καιρό να ανασηκώνεται λίγο στις άκρες το χαλί, κάτω από το οποίο κρύβονται τόσα χρόνια πολλές παθολογίες της ελληνικής κοινωνίας. Ανάμεσα σε αυτές η πατριαρχική νοοτροπία, αλλά και οι αρτηριοσκληρώσεις περί ανδρισμού και σωστής «ανδρικής συμπεριφοράς» που οπλίζουν το χέρι των βιαστών- κατά το γνωστό επιτοίχιο σύνθημα.
Η λογική που θέλει τα θηλυκά ιδιοκτησία που πρέπει να αποκτηθεί ή να περιφρουρηθεί δημιουργεί στους απαίδευτους ένα πλαστό δικαιολογητικό για να κάνουν κάθε επιθυμία τους πράξη ασχέτως της βούλησης του άλλου μέρους. Είναι σε μεγάλο βαθμό η ίδια μηχανική που ευθύνεται για τις κακοποιήσεις γυναικών και τις γυναικοκτονίες απλώς εδώ, στους βιασμούς, προστίθεται και η σεξουαλική πείνα των Ελλήνων, η αντοχή της οποίας στον χρόνο είναι αξιοθαύμαστη.
Η δημοσιοποίηση των εγκλημάτων αυτών όμως ίσως είναι η καλύτερη ευκαιρία που έχουμε για να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Η με όρους τηλεοπτικής «σφαγής» διαπόμπευση των δραστών βιασμού ή κακοποίησης είναι πιθανό να οδηγήσει στην παραγωγή μιας πιο σωστής συλλογικής συνείδησης. Ας κρατήσουμε την θετική επίπτωση που μπορεί να έχει η προβολή τέτοιων ειδήσεων και όχι ότι αυτές γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης για παραπάνω τηλεθέαση.
Στο κλίμα αυτό, ακούω αρκετούς που συζητούν απορώντας για το πλήθος αυτών των περιστατικών και για την απότομη αύξησή τους. Δεν έχουν άδικο ως προς την παρατήρηση: Λίγα μόλις χρόνια πριν ένας βιασμός δεν θα γινόταν καν θέμα στα δελτία ειδήσεων, αν με κάποιον τρόπο δεν θεωρούνταν «ιδιαζόντος ειδεχθής», όπως θα μπορούσε να μοιάζει σε περίπτωση ομαδικού βιασμού ή βιασμού και δολοφονίας, ακρωτηριασμού ή και εγώ δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσαν οι υπεύθυνοι να υποθέσουν ότι έχει γκελ στο τηλεθεάμων κοινό.
Ωστόσο, η αλήθεια πιθανότατα είναι ότι η απότομη και «ανεξήγητη» άνοδος των περιστατικών δεν είναι καν άνοδος. Ούτε «χάλασε η κοινωνία μας», ούτε γίναμε ζώα στα ξαφνικά, ούτε κάτι άλλο. Απλώς άρχισε τον τελευταίο καιρό να ανασηκώνεται λίγο στις άκρες το χαλί, κάτω από το οποίο κρύβονται τόσα χρόνια πολλές παθολογίες της ελληνικής κοινωνίας. Ανάμεσα σε αυτές η πατριαρχική νοοτροπία, αλλά και οι αρτηριοσκληρώσεις περί ανδρισμού και σωστής «ανδρικής συμπεριφοράς» που οπλίζουν το χέρι των βιαστών- κατά το γνωστό επιτοίχιο σύνθημα.
Η λογική που θέλει τα θηλυκά ιδιοκτησία που πρέπει να αποκτηθεί ή να περιφρουρηθεί δημιουργεί στους απαίδευτους ένα πλαστό δικαιολογητικό για να κάνουν κάθε επιθυμία τους πράξη ασχέτως της βούλησης του άλλου μέρους. Είναι σε μεγάλο βαθμό η ίδια μηχανική που ευθύνεται για τις κακοποιήσεις γυναικών και τις γυναικοκτονίες απλώς εδώ, στους βιασμούς, προστίθεται και η σεξουαλική πείνα των Ελλήνων, η αντοχή της οποίας στον χρόνο είναι αξιοθαύμαστη.
Η δημοσιοποίηση των εγκλημάτων αυτών όμως ίσως είναι η καλύτερη ευκαιρία που έχουμε για να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Η με όρους τηλεοπτικής «σφαγής» διαπόμπευση των δραστών βιασμού ή κακοποίησης είναι πιθανό να οδηγήσει στην παραγωγή μιας πιο σωστής συλλογικής συνείδησης. Ας κρατήσουμε την θετική επίπτωση που μπορεί να έχει η προβολή τέτοιων ειδήσεων και όχι ότι αυτές γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης για παραπάνω τηλεθέαση.
