Η διοίκηση και οι αποφάσεις της στιγμής

Το άνοιγμα των σχολείων ήταν πιθανότατα μια δύσκολη απόφαση- ή όχι και τόσο δύσκολη για την Κυβέρνηση, αλλά πάντως μια απόφαση που περιέχει επικοινωνιακά ρίσκα. Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς το επιτελείο του Μαξίμου να ζυγίζει τα υπέρ και τα κατά για να αποφασίσει τι θα πράξει. Αυτό καθαυτό το άνοιγμα των σχολείων δεν μου φαίνεται κακή απόφαση. Άλλωστε αυτό θα πρέπει να είναι ο σκοπός: τα σχολεία να λειτουργούν κανονικά και να αποφεύγεται η άθλια λύση της τηλεκπαίδευσης. Άσε που κλειστά σχολεία θα πει σχεδόν αυτόματα και γενικό λοκντάουν, μια που λίγες είναι οι οικογένειες που έχουν κάποιον να κρατά τα μικρά τους παιδιά όσο οι γονείς θα είναι στην δουλειά αντιμετωπίζοντας την έκρηξη της Όμικρόν σαν να πρόκειται για κρυωματάκι.

Όμως η απόφαση να ανοίξουν τα σχολεία δεν μπορεί να μην συνοδεύεται από μια σειρά από άλλα μέτρα που η πολιτεία οφείλει να έχει λάβει προηγουμένως, όπως η εξασφάλιση ποσότητας παιδικών εμβολίων για τις ηλικίες 5-11 ετών και ο επαρκής εφοδιασμός των φαρμακείων με σελφ τεστ.

Σε διαφορετική περίπτωση- όπως δηλαδή αυτή που ζούμε- γίνεται ξεκάθρο ότι σκοπός των ιθυνόντων δεν είναι να εξασφαλίσουν οποιαδήποτε ασφαλή λειτουργία των σχολείων αλλά να αντιμετωπίσουν με κάποιον τρόπο τα διαδικαστικά προβλήματα που έχουν ανακύψει από την μη ύπαρξη δυνατότητας τηλεκπαίδευσης και την απροθυμία του οικονομικού επιτελείου για ένα νέο λοκντάουν. Εδώ αποδεικνύεται ότι η πολιτική δεν είναι «η τέχνη του εφικτού» κατά το παλιό γνωμικό, αλλά η τέχνη του να πείθεις ότι έγινε «ό,τι ήταν δυνατόν να γίνει».

Αντίστοιχη είναι η (μη) προεργασία σε ό,τι αφορά την εστίαση, όπου επιχειρήσεις και εργαζόμενοι που σχετίζονται με την μουσική δεν μπορούν να βγουν σε αναστολή εργασίας, εκτός και αν η άδεια είναι για καφέ-μπαρ- αφού μόνο τα μπαρ δικαιούνται να αναστείλουν επι επιδοτήσει τις εργασίες τους.

Διοίκηση δεν σημαίνει μόνο λήψη αποφάσεων. Διοίκηση σημαίνει να προνοείς και να σκέφτεσαι πώς μια τυχόν απόφαση θα λειτουργήσει για εκείνους τους οποίους αφορά· να κατανοείς και να σχεδιάζεις έχοντας υπόψη όλο το πλέγμα των κοινωνικών και οικονομικών σχέσεων που η απόφαση πιθανόν θα θίξει. Εδώ τα πράγματα τα κάνουμε αλλιώς. Λαμβάνεται κατ΄αρχάς η απόφαση που φαίνεται σωστή και- κυρίως- που μπορεί να υποστηριχθεί επικοινωνιακά και μετά… βλέποντας και κάνοντας: μπαλώματα και δικαιολογίες.